Πως χάθηκε η πρόκριση για το Μουντιάλ του 1970

 

Μία ιστορία γεμάτη από μοιραίες συμπτώσεις...

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Ήταν απόγευμα της Κυριακής 16 Νοεμβρίου του 1969, όταν ο Βορειοϊρλανδός διαιτητής John Adair σημείωνε τη λήξη του ισόπαλου αγώνα (1-1) μεταξύ των Εθνικών Ομάδων Ρουμανίας και Ελλάδας στο κατάμεστο από σχεδόν 100.000 θεατές Στάδιο της 23^ης Αυγούστου του Βουκουρεστίου. Δέκα με δεκαπέντε χιλιάδες Έλληνες φίλαθλοι (οι οποίοι είχαν συρρεύσει στη Ρουμανική πρωτεύουσα με κάθε δυνατό τρόπο) ένιωθαν μία πικρή γεύση απογοήτευσης, αφού η Εθνική μας Ομάδα, μία από τις καλύτερες που διαθέταμε ποτέ, δεν είχε καταφέρει, μόλις για ένα γκολ, να κερδίσει την πρόκριση στους τελικούς του 9^ου Παγκοσμίου Κυπέλλου που θα διεξάγονταν στο Μεξικό, τον επόμενο χρόνο. Πέρα από την απώλεια εκείνης της ιστορικής ευκαιρίας (αν περνούσε, η Ελλάδα θα κληρωνόταν στον όμιλο της Βραζιλίας, που κατάκτησε πανηγυρικά το τρόπαιο) η πικρία εντεινόταν από το γεγονός πως, εκτός του πολυπόθητου τέρματος που δεν ήρθε, είχαμε χάσει τη δυνατότητα να πάμε στο Μεξικό, από δικά μας, προηγούμενα σφάλματα.

Η παραδοξότητα του Αγγλικού ποδοσφαίρου!

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Η Γηραιά Αλβιόνα (Μεγάλη Βρετανία) είναι, αναμφισβήτητα, η «μητέρα» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, όπως οι πάντες αναγνωρίζουν. Το Κύπελλο Αγγλίας (το περίφημο F.A. Cup) αποτελεί (από το 1871) την παλαιότερη και πλέον εμβληματική ποδοσφαιρική διοργάνωση όλων των εποχών, συγκεντρώνοντας το σεβασμό αλλά και το  καθολικό (διαχρονικά) ενδιαφέρον. Το δε Πρωτάθλημα Αγγλίας (Football League, σήμερα Premier League) είναι ένας θεσμός που αναγνωρίζεται ως ο πλέον αξιόπιστος σε ολόκληρο τον κόσμο. Με τέσσερις ξεχωριστές Ποδοσφαιρικές Ομοσπονδίες (Αγγλίας, Σκοτίας, Ουαλίας και Βόρειας Ιρλανδίας) και τις αντίστοιχες διοργανώσεις τους, το Βρετανικό ποδόσφαιρο κυριαρχεί, θα περιμέναμε, παγκοσμίως! Είναι όμως έτσι ακριβώς τα πράγματα; Ας το αναλύσουμε λίγο...

Οι πανίσχυροι στην Ευρώπη Αγγλικοί σύλλογοι.

Το Πρωτάθλημα Αγγλίας το οποίο υφίσταται από την περίοδο 1888-89 είναι η αρχαιότερη διοργάνωση πρωταθλήματος σε όλο τον κόσμο. Σε αυτό, πολλές διαφορετικές ομάδες έχουν διακριθεί κατακτώντας τον τίτλο, συχνά με αναπάντεχο τρόπο. 

Η μυθιστορηματική ζωή του Νίκου Γιούτσου.

Ο Νίκος Γιούτσος (φώτο Intime)

«Έμπαινε Γιούτσο!» ήταν ένα θρυλικό σύνθημα που δονούσε τις εξέδρες επί 12 χρόνια!

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Ο πρόσφατος θάνατος του εμβληματικού Έλληνα πρώην διεθνή ποδοσφαιριστή Νίκου Γιούτσου (16 Απριλίου 1942 – 7 Νοεμβρίου 2023) μας «υποχρεώνει», πέραν της ειλικρινούς  θλίψης που αισθανόμαστε, όπως και τα συλλυπητήρια που απευθύνουμε προς τους οικείους του, να ανατρέξουμε στην πολυτάραχη ζωή του. Ενός παιδιού που γεννήθηκε μέσα στην πείνα της φριχτής Κατοχής, για να καταφέρει να επιβιώσει και μάλιστα να διακριθεί τόσο στον αθλητισμό, ώστε το επώνυμό του να αποτελέσει σύνθημα στα στόματα εκατομμυρίων φιλάθλων του Ολυμπιακού και όχι μόνο!

Χρόνια σου πολλά, Ζήση Βρύζα!

Παίκτης της Skoda Ξάνθης

Το «καλπάζον άτι» του ελληνικού ποδοσφαίρου γίνεται σήμερα 50 ετών.

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Γενέθλια σήμερα 9 Νοεμβρίου για τον πρώην διεθνή άσσο του ποδοσφαίρου μας Ζήση Βρύζα. Ο Ζήσης γεννήθηκε πριν από ακριβώς μισόν αιώνα (9.11.1973) στο Χρυσοχώρι Καβάλας, όπου και κλώτσησε για πρώτη φορά το τόπι. Γράφτηκε στον τοπικό Απόλλωνα, με τον οποίο διακρίθηκε ως κεντρικός επιθετικός και μεγάλος σκόρερ στις ερασιτεχνικές διοργανώσεις της Ε.Π.Σ. Καβάλας. Στέλεχος, επιπλέον,  της Μικτής Καβάλας, σκόραρε ακατάπαυστα και γρήγορα έγινε ευρύτερα γνωστός. Σήμερα το δημοτικό γήπεδο της γενέτειράς του φέρει, τιμητικά, το όνομά του. Να σημειωθεί ότι ο αείμνηστος Καβαλιώτης αθλητικογράφος και στατιστικολόγος Γιώργος Παγιωτέλης  (1935-2006) τον είχε εντοπίσει νωρίς και τον εκθείαζε συχνά (στα αφιερώματά του, που δημοσιεύονταν από πολλά αθλητικά έντυπα) για τις αγωνιστικές του αρετές αλλά και για την εντυπωσιακή του παρουσία μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Ο θρίαμβος του Άρη (3-0) μέσα στην Περούτζα!

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Η σκέψη μας σήμερα γύρισε πολλά χρόνια πίσω, σε εκείνο το ανεπανάληπτο βράδι της Τετάρτης 7 Νοεμβρίου του 1979, όταν ο  σπουδαίος Άρης Θεσσαλονίκης του Ουρουγουανού τεχνικού Πέπε Σασία (1933-1996) και ανατρέποντας όλα τα δυσοίωνα προγνωστικά, κέρδισε εκτός έδρας με το «εκκωφαντικό» 3-0 την Ιταλική Περούτζα και προκρίθηκε έτσι πανηγυρικά στον 3^ο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Οι «κίτρινοι», οι οποίοι την περίοδο 1978-79 είχαν πραγματοποιήσει εξαιρετική εμφάνιση στο 20^ο πρωτάθλημα της Α’  Εθνικής τερματίζοντας στην 3η θέση, είχαν, πριν από τους Ιταλούς, αποκλείσει τους Πορτογάλους της δις πρωταθλήτριας Ευρώπης Μπενφίκα, για τον πρώτο γύρο της ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Είχαν νικήσει με 3-1 στον πρώτο αγώνα (19.9.1979) του γηπέδου Χαριλάου και υποστεί μία  «γλυκιά» ήττα (2-1) στον επαναληπτικό (3.10.1979) του σταδίου Ντα Λουζ της Λισαβόνας.

Η διπλή μάχη της Α.Ε.Κ. με τη Νότιγχαμ Φόρεστ!

 

(του Νίκου Δ. – Θ. Νικολαΐδη)

Η Α.Ε.Κ. ξεκίνησε την περίοδο 1977-78 με μεγάλα όνειρα, αφού λίγους μήνες πριν είχε σημειώσει την έως τότε (και σήμερα) κορυφαία διάκριση στην ιστορία της, μετέχοντας στους ημιτελικούς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ για να αποκλειστεί (4-1, 1-0) από τη «μεγάλη κυρία» του Ιταλικού ποδοσφαίρου Γιουβέντους, που εν-συνεχεία κατέκτησεκαι το τρόπαιο. Με πολύ «φόρα» λοιπόν, οι «κιτρινόμαυροι» θα πετύχουν το νταμπλ τίτλων (Πρωτάθλημα και Κύπελλο) το δεύτερό τους τότε, στα χρονικά. Με τις «δάφνες» της απόλυτης κυριαρχίας της στην Ελλάδα, η «Ένωση» του Λουκά Μπάρλου αναζητούσε τώρα το... κάτι παραπάνω, έξω από τα σύνορα.

Χρόνια σου πολλά, Γιώργο Ορφανίδη!

 

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Η φυσιογνωμία του ξεχώριζε αμέσως μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δυναμικός, σκληροτράχηλος, αποτελεσματικός αλλά και πολύ θεαματικός στον τρόπο παιχνιδιού του, ήταν σίγουρα ένας από τους κορυφαίους αριστερούς αμυντικούς ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την ιστορική φανέλα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Ο μυστακοφόρος και επιβλητικός στην όψη Γιώργος Ορφανίδης (γεννημένος την 1^η Νοεμβρίου του 1951 στη Θεσσαλονίκη) συμπληρώνει σήμερα τα 72 του χρόνια και του ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.