Hugo "el Cholo" Sotil (1949-2024)

  

Στις 30 Δεκέμβρη 2024 πέρασε στην αντίπερα όχθη της ύπαρξης μια θρυλική μορφή του νοτιοαμερικάνικου ποδοσφαίρου, ο Περουβιανός Hugo Sotil, γνωστός κι ως el Cholo, παρατσούκλι που προέκυψε όταν το 1972 ενσάρκωσε ως ηθοποιός στην ταινία "Cholo", έναν ποδοσφαιριστή με αυτό το όνομα.

  Γεννήθηκε το 1949 στην πόλη Ica του Νότιου Περού, 320 χλμ από τη Λίμα. Παιδί μιας πολύ φτωχής οικογένειας αγάπησε την μπάλα παίζοντας στις αλάνες ξυπόλητος για να μην καταστρέψει το μοναδικό ζευγάρι παπούτσια που είχε. Όταν στην εφηβεία μετανάστευσε με τους γονείς του στη Λίμα, τον εντόπισαν οι ιθύνοντες της Deportivo Municipal, στην οποία εντάχθηκε το 1968, καθιερώθηκε γρήγορα, την ανέβασε αμέσως στην πρώτη κατηγορία, όπου πρωταγωνίστησε την επόμενη πενταετία.

Περού 1973: Sotil, Cubillas, Chale

 Είχε εξαιρετική τρίπλα, τέλεια πάσα, ευστροφία και ικανότητα στο σκοράρισμα. Μπορούσε να παίξει είτε ως φορ είτε ως επιτελικός μέσος. Το 1970 κλήθηκε στην εθνική του Περού, με την οποία αγωνίστηκε 62 φορές (18 γκολ). Παρέα με τους Τεόφιλο Κουμπίγιας, Τσούμπιταζ, Όμπλιτας, το Περού έφτασε δυο φορές στα προημιτελικά του ΠΚ (1970, 1978) και κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα 1975, με δικό του γκολ επί της Κολομβίας στο 1-0 του επαναληπτικού τελικού. Επίσης, το 1973 κλήθηκε στη Μικτή Νοτ. Αμερικής για το ματς με τη Μικτή Ευρωπης 4-4 (7-6 πέν), στο οποίο πέτυχε το τρίτο γκολ. 

Με τον Κρόιφ στην Μπάρτσα

  Καταξιωμένος πλέον στη χώρα του, το 1973 μετακόμισε στη Βαρκελώνη. Πήρε το νο 10 και ως το 1977 αποτέλεσαν ένα αχτύπητο δίδυμο με τον Γιόχαν Κρόιφ (από το 1974 και με το Νέεσκενς), ξαναδίνοντας στην Μπάρτσα το παλιό της μεγαλείο: πρωτάθλημα 1974 μετά από 14 σεζόν ξηρασίας με ένα εμφατικό 5-0 επί της Ρεάλ, φιναλίστ κυπέλλου 1974, δευτεραθλήτρια 1976, 1977 και μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες: ημιτελικά Κ.Πρωτ. 1974/75, ημιτελικά Κ. ΟΥΕΦΑ 1975/76 (οι φίλοι του ΠΑΟΚ θα τον θυμούνται από το 1-0 στην Τούμπα με γκολ του Κούδα στον α' γύρο και το 1-6 της ρεβάνς) και προημιτελικά Κ. ΟΥΕΦΑ 1976/77.

Το 1977 επέστρεψε στο Περού, στην Αλιάνζα Λίμα, με την οποία κατέκτησε δυο συνεχείς τίτλους και τη βοήθησε να φτάσει στην ημιτελική φάση (top 6) του Κόπα Λιμπερταδόρες. Ακολούθως, αγωνίστηκε δυο χρονιές στην Κολομβία με την Ιντεπιεντέτε Μεντεγίν, άλλες δύο στην ομάδα που ξεκίνησε, την Ντεπορτίβο, για κάποια λίγα ματς σε δυο μικρές ομάδες του Περού και το 1986 κρέμασε οριστικά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

 Στη 18χρονη καριέρα του έγραψε 340 περίπου ματς (135 γκολ). Προικισμένος παίκτης, θα μπορούσε να καταφέρει περισσότερα αν έλλειπαν κάποια προσωπικά ζητήματα που τον αποπροσανατόλιζαν, κυρίως η εξάρτησή του από το αλκοόλ. Την δεκ. '70 στο Περού θεωρείτο παίκτης ισάξιος του Cubillas, αλλά υστερούσε λόγω των καταχρήσεων. 

 Στην  προπονητική που δοκίμασε μετέπειτα δεν τα κατάφερε ιδιαίτερα.

 Το 1970 παντρεύτηκε την Guillermina Eche Teles, νεανικό του έρωτα, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά, δυο κορίτσια και τρία αγόρια, σε δυο από τα οποία έδωσε τα ονόματα Γιόχαν και Ζαϊρζίνιο, προς τιμήν των φίλων του, Κρόιφ και Ζαϊρζίνιο.

 Στην γενέτειρά του, την πόλη Ica, έχει δοθεί το όνομά του σε ένα στάδιο.

Θ. Μπελίτσος,  21.1.2025

 

Χρήστος Χατζησκουλίδης (1952 - 2010)

 

Σήμερα 19 Ιανουαρίου συμπληρώνονται ακριβώς 15 έτη από τον πρόωρο θάνατο του σπουδαίου Έλληνα κεντρικού επιθετικού Χρήστου Χατζησκουλίδη, που έφυγε από τη ζωή στα 57 του χρόνια στις 19.1.2010 ύστερα από επιπλοκές μίας νόσου που τον ταλαιπώρησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. 

Ο ψηλόλιγνος νεαρός από του Ρέντη και το προσωνύμιο "μαύρο διαμάντι"

Ο αξέχαστος Χρήστος ήρθε στον κόσμο στις 3 Δεκεμβρίου του 1952 και από πολύ μικρός αγάπησε φανατικά το ποδόσφαιρο. Με μία κορμοστασιά που δεν περνούσε απαρατήρητη, με όρεξη και μεράκι για το τόπι, γρήγορα η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της γειτονιά του και σε ηλικία 19 ετών, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο συνεργασία με τον ιστορικό Ατρόμητο Καμινίων (1972). Στα επόμενα πέντε χρόνια έγινε ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων αμυντικών σκοράροντας ακατάπαυστα στο δύσκολο πρωτάθλημα του Νότιου ομίλου της τότε Β' Εθνικής κατηγορίας. Η εκτελεστική του ικανότητα τόσο με τη μπάλα στα πόδια ή με τις τρομερές κεφαλιές του αλλά και το μελαψό δέρμα του γυμνασμένου του κορμιού, γρήγορα του χάρισαν το παρατσούκλι "μαύρο διαμάντι"! Ο "ψηλός" (με μπόι τουλάχιστον 1,90 μ.) έδειχνε αποφασισμένος για το μεγάλο άλμα, κάτι που ήρθε τον Ιούλιο του 1977 όταν μετεγγράφηκε στο "νεοφώτιστο" τότε, στην Α'  Εθνική, Αιγάλεω.

Denis Law (24.2.1940 - 17.1.2025)

 

Το βρετανικό αλλά και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι πιο φτωχό από εχθές, λόγω του θανάτου του εμβληματικού, πρώην διεθνή Σκωτσέζου κεντρικού επιθετικού Ντένις Λώου (Denis Law) που έφυγε από τη ζωή τρεις εβδομάδες πριν τα 85^α του γενέθλια. Ένας από τους ήρωες της θρυλικής Manchester United που κατέκτησαν το πρώτο στα χρονικά από βρετανικό σύλλογο, Κύπελλο Ευρώπης (1968) ο Λώου μνημονεύεται ως κορυφαίος σέντερ-φορ, παίκτης που η καριέρα του ξεκίνησε το 1956 με τα χρώματα της Huddersfield Town και τερματίστηκε  το 1974 με τη φανέλα της Manchester City.

Οι μετεγγραφές του τρεις φορές «έσπασαν» ρεκόρ μετακίνησης για Βρετανό ποδοσφαιριστή, συμπεριλαμβανομένης της μετακίνησής του το 1961 στο Καμπιονάτο για λογαριασμό της  Ιταλικής Torino. Έπαιξε επί 11 συνεχόμενα χρόνια (1962-1973) στους «μπέμπηδες» του Old Trafford όπου αναδείχτηκε 3^ος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου με 237 γκολ σε 404 εμφανίσεις, πίσω από το Wayne Rooney και το Bobby Charlton. Είναι ο ποδοσφαιριστής που έχει σημειώσει τα περισσότερα τέρματα της ομάδας σε μία σεζόν (46).

50 χρόνια από το θάνατο του Κώστα Βελλιάδη (1922 - 1975)

 

Εφ, 'Μακεδονία', φύλλο 15.1.1975
Πηγή: Εθνική Βιβλιοθήκη

Στις 14 Ιανουαρίου του 1975 ένα τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε στη Θεσσαλονίκη στέρησε από το ελληνικό ποδόσφαιρο το βετεράνο, πρώην διεθνή εμβληματικό τερματοφύλακα του Άρη Θεσσαλονίκης και πατέρα τριών παιδιών, Κώστα Βελλιάδη, που εκείνη τη σημαδιακή ημέρα έφυγε βίαια από τη ζωή σε ηλικία μόλις 52 ετών. Ο θανών τότε εργαζόταν ως μόνιμος υπάλληλος της Δ.Ε.Η., ενώ παράλληλα ασχολούνταν με την προπονητική.

Τα πρώτα χρόνια.

Ο Βελλιάδης γεννήθηκε στη συμπρωτεύουσα, στις 20 Αυγούστου του 1922 και από μικρός έδειξε την έφεσή του προς στον αθλητισμό. Σε ηλικία 15 ετών γράφτηκε στον τοπικό Ολυμπιακό και έναν χρόνο αργότερα (1938) μεταπήδησε στα "τσικό" του Άρη, του οποίου πάντα ήταν φανατικός φίλος. Αρχικά και λόγω των πλούσιων σωματικών του προσόντων, αγωνιζόταν σαν κεντρικός επιθετικός. Ωστόσο πολύ γρήγορα "οπισθοχώρησε" στην άμυνα, καταλαμβάνοντας μία θέση στα γκολπόστ. Από αυτή τη θέση έμελλε να γράψει τη δική του σελίδα στο ελληνικό πρωτάθλημα. 

«9 Κορυφαίοι Έλληνες Ποδοσφαιριστές»

Το εξώφυλλο του βιβλίου.

Το νέο βιβλίο του Γιώργου Πολ Παπαδάκη, από τις εκδόσεις «Δρόμων»

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο αθλητικό-στατιστικό πόνημα του δραστήριου λογοτέχνη και συγγραφέα Γιώργου Πολ Παπαδάκη, μία σημαντική συγκριτική μελέτη που επιχειρεί να απαντήσει στο μάλλον «ακαδημαϊκό» ερώτημα σχετικά με ποιος ή ποιοι είναι οι καλύτεροι παίκτες που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο του με παρόμοιο θέμα, μετά την έκδοση του έργου «Κώστας Δαβουρλής: ο Πελέ της Ευρώπης», πριν από μερικά χρόνια.

Ο Παπαδάκης και εδώ, αποφεύγει την εύκολη λύση να καταρτίσει μία κατά τη γνώμη του ιδανική ενδεκάδα, επιλέγοντας έναν κορυφαίο για κάθε θέση, όπως ίσως οι περισσότεροι θα ανέμεναν. Αντιθέτως, περιορίζει την έρευνά του σε εννέα μόνο ποδοσφαιριστές και αυτούς όχι αυθαίρετα, αλλά με βάση ειδικά κριτήρια που επιστρατεύει εντέχνως, ώστε να στηρίξει με ασφάλεια το εγχείρημά του. 

ΠΟΔΟΣΦΥΡΙΖΟΝΤΑΣ (από το Γ. Ν. Παγιωτέλη)

 

Αθλητική Ηχώ (21.7.1985)

Η εκπληκτική Κυριακάτικη στατιστική σελίδα του αξέχαστου Γιώργου Παγιωτέλη

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Ήταν εκείνες οι Κυριακές της δεκαετίας του '80 και '90 που τρέχαμε να προμηθευτούμε από τα περίπτερα τη "χορταστική" εφημερίδα "Αθλητική Ηχώ", με πλούσια, πάντα ειδησεογραφία από σχεδόν όλα τα σπορ. Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου κατείχε η σελίδα του αείμνηστου φίλου μου, δημοσιογράφου και πρωτοπόρου στατιστικού του αθλητισμού, Γιώργου Παγιωτέλη (25 Δεκεμβρίου 1935 - 18 Μαρτίου 2006) που πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 89 χρόνια από τη γέννηση του στην όμορφη Καβαλα. Η δουλειά που έκανε ήταν εκπληκτική! Πριν γράψει οτιδήποτε, πρώτα διασταύρωνε τα στοιχεία από τέσσερις διαφορετικές εφημερίδες, επικοινωνούσε τηλεφωνικά με συναδέλφους του σε όλη την ελληνική επαρχία και παρουσίαζε με εξαιρετική ακρίβεια άπειρα θέματα, ατομικού ή συλλογικού επιπέδου, με μία "φανατική" προσήλωση. Πέραν αυτού, από τις στήλες του έδινε "βήμα" ενθαρρύνοντας νέους δημοσιογράφους να δείξουν τις δικές τους εργασίες και να έχουν έτσι μία ευκαιρία να σταδιοδρομήσουν στο χώρο.