Ο "μουστάκιας" όπως ήταν το παρατσούκλι του "Αναστό" έγινε δεκτός με άκρατο ενθουσιασμό από τους οπαδούς του Ιταλικού συλλόγου, οι οποίοι έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν "σύγχρονο Έλληνα Θεό". Η ομάδα τους όμως, παρότι προερχόταν από μια επιτυχημένη σεζόν (την περίοδο 1986-87 είχε κατακτήσει την 8η θέση) αντιμετώπιζε διάφορα διοικητικά και οικονομικά προβλήματα που δεν της επέτρεψαν τελικά να πετύχει τίποτε άλλο από να δώσει μια απέλπιδα μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού στη Β΄ κατηγορία.
Ο Έλληνας άσσος, δυστυχώς, παρότι αμείφθηκε με τεράστια ποσά (έλαβε εξάπαξ 20 εκ. δραχμές ως πριμ μετεγγραφής και έπαιρνε 1 εκ. δραχμές μηνιαίως) ενώ επιπλέον του παραχωρήθηκαν πολυτελής κατοικία και αυτοκίνητο, δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στις συνθήκες του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Έτσι, γρήγορα έπεσε σε δυσμένεια, με αποτέλεσμα να συμμετάσχει σε λίγα μόνο παιχνίδια. Παράλληλα, η καλή απόδοση του έμπειρου Αυστριακού κυνηγού Βάλτερ Σάχνερ, ο οποίος ήταν η άλλη μεγάλη μεταγραφή του Ιταλικού συλλόγου, βοήθησε στον παραγκωνισμό του.
Μια τελευταία ευκαιρία που είχε ο Έλληνας σταρ να συμβάλει στη διάσωση της νέας του ομάδας στον αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής εναντίον της Ίντερ μέσα στο "Σαν Σίρο" του Μιλάνο, δεν απέδωσε καρπούς καθώς η Αβελίνο έμεινε στην ισοπαλία (1 - 1) χάνοντας την κατηγορία, ενώ ο Αναστόπουλος αποβλήθηκε. Γυρίζοντας, μοιραία, στην Ελλάδα, ο Νίκος παραδέχθηκε ότι στην Ιταλία δεν ήταν αυτός που έπρεπε, καθώς αδυνατούσε να συνεννοηθεί στα Ιταλικά με τους συμπαίκτες του κατά τη διάρκεια των αγώνων, όμως οι εμπειρίες που αποκόμισε τον βοήθησαν να γίνει ακόμη καλύτερος ποδοσφαιριστής και να ολοκληρώσει με εντυπωσιακό τρόπο τη σπουδαία του καριέρα, έστω μόνο εντός συνόρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου