Άρης Δαμιανίδης: Σπουδαίος μπαλαδόρος, αλλά και γλεντζές!

Ο Άρης Δαμιανίδης αποτελεί μέλος μιας γενιάς ταλαντούχων Ελλήνων ποδοσφαιριστών που δεν απόλαυσαν όλα όσα τα πλούσια προσόντα τους προδίκαζαν. Ο λόγος είναι ότι, απλά, έβαζαν την προσωπική ικανοποίηση και την αγάπη τους για το άθλημα, πάνω από το ψυχρό, επαγγελματικό τους συμφέρον. Δεκάδες ήταν οι παρόμοιες περιπτώσεις, με το Δαμιανίδη, ωστόσο, να έχει πάρει τις ευκαιρίες που λογικά του αναλογούσαν, να μην τις έχει όμως αξιοποιήσει στο έπακρον, όπως ίσως να έπραττε κάποιος άλλος, λιγότερο παρορμητικός παίκτης, στη θέση του. 

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 16 Μαΐου του 1954. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε πολύ μικρή ηλικία από τον ερασιτεχνικό σύλλογο του Α.Ο. Πετραλώνων, ενώ στη συνέχεια μεταπήδησε στον Ηρακλή Νικαίας. Το καλοκαίρι του 1970, σχεδόν παιδί ακόμη, αποκτήθηκε από το Αιγάλεω και δυο χρόνια μετά πραγματοποίησε την πρώτη του επίσημη εμφάνιση στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής κατηγορίας (περίοδος 1971 – 72). 

Αγωνιζόταν ως ακραίος ή κεντρικός οπισθοφύλακας, αλλά βοηθούσε όποτε χρειαζόταν και στη μεσαία γραμμή. Ήταν ένας πολυσύνθετος αθλητής, που κλήθηκε και στην Εθνική Ομάδα των Νέων. 

Πέντε χρόνια αργότερα (1977) η κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή Β΄ Εθνικής από την ομάδα του «Σίτι» (στην οποία και ο ίδιος συνέβαλε σημαντικά επιτυγχάνοντας ορισμένα καθοριστικά τέρματα) συνδυάσθηκε με την πρώτη μεγάλη  μετεγγραφή του, στην ΑΕΚ. Με το Αιγάλεω ήταν ήδη ένας «σταρ» του γηπέδου, καθώς σε 161 συμμετοχές είχε επιπλέον σκοράρει 7 φορές, παίζοντας στην Α΄(4 έτη) και στη Β΄κατηγορία (1976 – 77). 

Σαν ποδοσφαιριστής της «Ένωσης» -στην οποία έπαιξε τα επόμενα τρία χρόνια και όπου οι απαιτήσεις ήταν σαφώς μεγαλύτερες- πιστοποίησε εν-μέρει τη μεγάλη του αξία συμπληρώνοντας 42 συμμετοχές στο πρωτάθλημα και κερδίζοντας 2 τίτλους πρωταθλητή (1978, 1979) κι ένα Κύπελλο Ελλάδας (1978). Κάποια «νυχτοπερπατήματα» όμως, σε πολυσύχναστα κέντρα διασκέδασης  (ένας «πειρασμός» που ο Δαμιανίδης δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να αποφύγει) επισκίασαν εν-μέρει τις αγωνιστικές του επιδόσεις, αφού πάντα υπάρχουν κάποιοι «καλοθελητές» που «περιμένουν στη γωνία», έτσι ο παίκτης εγκατέλειψε τα κιτρινόμαυρα, για να ντυθεί , ωστόσο, στα ερυθρόλευκα του πρωταθλητή Ολυμπιακού, το καλοκαίρι του 1980. 

Την επόμενη διετία η καριέρα του πήρε μια μάλλον δυσμενέστερη τροχιά, αφού παρά το γεγονός ότι πανηγύρισε την κατάκτηση 2 ακόμη πρωταθλημάτων, ο ίδιος χρησιμοποιήθηκε σε μόλις 12 παιχνίδια. Η διετία που ακολούθησε τον βρήκε ξανά στο Αιγάλεω, να συνεισφέρει σε έναν ακόμη τίτλο πρωταθλήματος Β΄ Εθνικής (περίοδος 1982 – 83) και στην παραμονή του συλλόγου στην Επαγγελματική Α΄ Εθνική (1983 – 84). Στα δυο αυτά χρόνια πήρε μέρος σε 41 ματς, σκοράροντας μία ακόμη φορά. 

Ο Δαμιανίδης ολοκλήρωσε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ένα χρόνο μετά, παίζοντας για λογαριασμό της γειτονικής Προοδευτικής στη διοργάνωση της Β΄ Εθνικής κατηγορίας (1984 – 85). Αργότερα ασχολήθηκε και με την προπονητική. Η πρώτη ομάδα που ανέλαβε (σαν παίκτης - προπονητής) ήταν ο Θεμιστοκλής Αιγάλεω (περίοδος 1990 - 91). Προηγουμένως όμως, έπαιξε και στο Εθνικό Ερασιτεχνικό πρωτάθλημα με την ομάδα του Α.Ο. Νίκαιας (1985 - 86 & 1986 - 87) και στο τοπικό της Ε.Π.Σ. Πειραιά με τον Α.Ο.Κ. Φαλήρου (1987 - 88), μαζί με άλλους βετεράνους όπως οι Παναγιώτης Κελεσίδης, Τσατσαλίδης, Σαραντίδης και Βόρρης. Το 1989 -90 αγωνίσθηκε στο Δάσος Χαϊδαρίου (Ε.Π.Σ.Α.) ως παίκτης - προπονητής ενώ στη συνέχεια ανέλαβε τεχνικός της ομάδας Νέων του συλλόγου.