 |
| Με την Αρσεναλ σε ματς με τη Στόουκ, το 1975-76 |
Κορυφαίος διεθνής Ιρλανδός χαφ με σπουδαία καριέρα στην Αρσεναλ (1973-1980), έπειτα στην Ιταλία: Γιούβε (1980-1982), Σαμπντόρια (1982-1984), Ίντερ (1984-1986), Άσκολι (1986-87) κι επιστροφή στην Αγγλία με την Γουέστ Χαμ (1987-1990).
.jpg) |
| Γκάρι Σω (Daily Mail) |
(Γράφει και σταχυολογεί ο Νίκος Δ. – Θ.
Νικολαΐδης)
Θλίψη στο
Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο προκαλεί η είδηση για την απώλεια του βετεράνου κυνηγού της
Άστον Βίλα, Γκάρι Σώ, που έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2024, ύστερα
από σύντομη νοσηλεία. Ήταν μόλις 63 ετών, γεννημένος στο Κίνγκσχερστ στις 21
Ιανουαρίου του 1961.
 |
| ΑΕΚ 1977-78 (Πηγή: https://www.aekpedia.com/) |
Το καλοκαίρι του
1977 η Α.Ε.Κ. του Δρ. Φράντιτσεκ Φάντροκ (1914-1981) απολάμβανε τις «δάφνες» της
σπουδαίας της πορείας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της προηγούμενης σεζόν (1976-77) όταν
είχε φτάσει μέχρι τους ημιτελικούς[*]. Ωστόσο, ο δραστήριος πρόεδρός της Λουκάς
Μπάρλος (1920-1999)φρόντισε να κινηθεί επιτυχημένα στις μεταγραφές στοχεύοντας φανερά στον εγχώριο τίτλο της Α’ Εθνικής, κάτι που η «Ένωση» είχε
να πετύχει από το 1971.
Πρωτάθλημα
και Κύπελλο θεωρούνται οι σπουδαιότεροι εγχώριοι ποδοσφαιρικοί τίτλοι στην
Ελλάδα μας, αλλά υπάρχουν κι οι ομάδες που πρέπει να βλέπουν με ρεαλισμό τις
δυνατότητές τους! Κι όσο κι αν στο Κύπελλο παρουσιάζεται μεγαλύτερη ευκαιρία
για εκπλήξεις και διάκριση, το Πρωτάθλημα είναι πάντα μια πιο «σκληρή»
διοργάνωση.
Λαμβάνοντας
τα παραπάνω υπόψη, δεν είναι τυχαίο που οι φίλοι των ομάδων της επαρχίας, ή
περιφέρειας στα νεότερα χρόνια, απασχολούνται και ερίζουν για το «δικό τους»
πρωτάθλημα, αυτό που ονόμαζαν παλιότερα «1η επαρχιακή ομάδα» και αφορούσε τον
άτυπο τίτλο της ομάδας εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης που θα τερμάτιζε πιο ψηλά
στη βαθμολογία της Α’ Εθνικής.
 |
| Θωμάς Στρακόσια (Νέοι Πανιωνίου 2011-12) |
Η Ελλάδα δεν προκρίθηκε στο Euro 2024 που ξεκινά αύριο στη Γερμανία. Κι όμως θα έχει δυο εκπροσώπους εκεί. Δυο παίκτες που μετέχουν με τις χώρες τους αλλά έχουν ελληνική αύρα. Είναι ο Ελβετός Λεωνίδας Στεργίου που έχει ελληνική καταγωγή κι ο Αλβανός Θωμάς Στρακόσια που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στη Ν. Σμύρνη. Ας τους γνωρίσουμε.
 |
| Από το Γουέμπλεϊ το 1971, στο γήπ. ΑΕΚ το 2024 |
Πάνω από μισός αιώνας έχει περάσει από την προηγούμενη φορά που ένας ελληνικός σύλλογος προκρίθηκε σε τελικό ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης. Τότε ήταν το τριφύλλι, φέτος οι ερυθρόλευκοι του Πειραιά. Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, ομάδες από τη χώρα μας βρέθηκαν ένα βήμα πριν από κάποιον τελικό άλλες τρεις φορές. Με άλλα λόγια, στις εφτά δεκαετίες που κύλησαν από το 1955 που ξεκίνησαν οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ελληνική παρουσία υπήρξε μόνο σε πέντε ημιτελικούς.
Τη διάκριση αυτή έχουν καταφέρει μόνο οι τρεις σύλλογοι του πάλαι ποτέ ΠΟΚ. Την αρχή έκανε ο Παναθηναϊκός το 1971, ο οποίος το πέτυχε άλλες δυο φορές, το 1985 και το 1996, και τις τρεις στην κορυφαία διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ, το Κύπ. Πρωταθλητριών / Champions League. Από αυτές και από άλλες διακρίσεις, υπήρξε ο πρώτος σύλλογος που απέκτησε διεθνές πρόσημο ως «Πανατινάικος», όπως πρόφεραν το “Panathinaikos” οι ξένοι ρεπόρτερ. Ακολούθησε η ΑΕΚ το 1976-77, όταν έκανε σπουδαία πορεία ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, από την οποία έγινε διεθνώς γνωστή ως “AEK Athens”. Φέτος ήταν η σειρά του Ολυμπιακού να γίνει “Olympiacos” ή «Ολιμπιάκος» ευρωπαϊστί.
Μυστήρια ήταν πάντα η θέση του τερματοφύλακα στο ποδόσφαιρο. Η μοναχική θέση, ενός παίκτη που μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη να μετατραπεί από ήρωα σε μοιραίο, και τανάπαλιν.
Όλα τα παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο ονειρεύονται να είναι οι μεγάλοι σέντερ-φορ που θα σκοράρουν το κρίσιμο γκολ που θα χαρίσει στην ομάδα τους το κύπελλο, αλλά ο τερματοφύλακας είναι εκεί ώστε να... αποσοβήσει τον αυτοσκοπό του παιχνιδιού!
Ίσως γι’ αυτό να λέμε λαϊκά πως για να γίνει κάποιος σπουδαίος τερματοφύλακας, πρέπει να έχει και μια «τρέλα» που να τον κατευθύνει και να τροφοδοτεί τις επιδόσεις και τον παράταιρο ρόλο που έχει σε ένα παιχνίδι που ξεχωρίζει ως ο ένας και μοναδικός που δεν συμμετέχει στο όπως οι άλλες θέσεις.
 |
| Απ. Μάντζιος, Χρ. Κόντης. Πρώην συμπαίκτες στον Πανιώνιο, αντίπαλοι στον φετινό τελικό |
Με αφορμή την παρουσία του Άκη Μάντζιου και του Χρήστου Κόντη στον φετινό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, έκανα μια αναδρομή σε ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος καθώς και στους κυπελλούχους Έλληνες προπονητές.
(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)
Ήταν 8 Μαΐου (σαν χθες) του 1974, όταν το περίφημο Στάδιο De Kuip του Ρότερνταμ (έδρα της Φέγενορντ) φιλοξένησε τις δύο φιναλίστ του Τελικού αγώνα στο (τότε) Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, τη δεύτερη πιο σημαντική διασυλλογική ευρωπαϊκή διοργάνωση στο ποδόσφαιρο. Μπροστά σε μόλις 5.000 θεατές (κόπηκαν 4.641 εισιτήρια) και στον Ολλανδό διαιτητή Arie van Gemert παρατάχθηκαν από τη μία το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης που ήταν η περίφημη Ιταλική Μίλαν (A.C. Milan) του Τζιοβάνι Τραπατόνι και όλων των σπουδαίων άσων και από την άλλη το άσημο Μαγδεμβούργο (1. FC Magdeburg), η κυπελλούχος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το απόλυτο αουτσάιντερ.
Δώστε τόπο στα νιάτα! Τα... πιτσιρίκια της Α’ Εθνικής!
Η κότα έκανε πρώτα το αυγό ή το αυγό την κότα; Κάπως έτσι μοιάζει και το ερώτημα που για χρόνια και χρόνια βασανίζει τους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους.
Είναι οι ομάδες που δεν δίνουν ευκαιρίες στους νεαρούς παίκτες; Ή οι νεαροί παίκτες δεν δείχνουν την απαραίτητη ικανότητα και προσπάθεια για να κερδίσουν μια θέση στο γήπεδο;
Η μία πλευρά θα υποστηρίζει «μα πως θα βελτιωθεί ο νεαρός παίκτης αν δεν παίζει;». Τα τελευταία χρόνια μάλιστα δοκιμάστηκαν -και δοκιμάζονται- και συστήματα υποχρεωτικής παρουσίας νεαρών παικτών, όμως κι αυτά φαίνεται να εμφανίζουν στρεβλώσεις είτε με ομάδες να «κρέμονται» από την παρουσία των νεαρών για να μην τιμωρηθούν, και μόλις συμπληρωθεί το όριο ηλικίας ο νεαρός να μένει στα αζήτητα, είτε με ενστάσεις για παρατυπίες, λάθη ή απουσία των νεαρών. Και με το αντίθετο επιχείρημα πάντα να ελλοχεύει: «αν ήταν αρκετά καλός θα έπαιζε ανεξαρτήτως ηλικίας».
Με μια τέτοια συζήτηση που χάνεται στα βάθη της ποδοσφαιρικής μας ιστορίας, η παρουσία ενός αρκετά νεαρού ποδοσφαιριστή στη σύνθεση μιας ομάδας -ειδικά μάλιστα σε επίπεδο Α’ Εθνικής- πάντα αποτελεί είδηση, και φυσικά φέρνει και την αντίστοιχη στατιστική καταγραφή.
Ανοίγοντας λοιπόν τα κιτάπια μας, ας δούμε τα σχετικά ρεκόρ της Α’ Εθνικής μας ως προς τους νεότερους που αγωνίστηκαν, αλλά και τους νεότερους που πέτυχαν γκολ, αναφερόμενοι στους πρώτους 25 ποδοσφαιριστές ως προς τη συμμετοχή, και 5 ποδοσφαιριστές ως προς τους σκόρερς.
Απαραίτητη σημείωση: Παρά τις προσπάθειες, υπάρχουν ακόμα
πολλές ελλείψεις στα δεδομένα που διαθέτουμε για τους ποδοσφαιριστές της Α’
Εθνικής. Ως εκ τούτου, οι παρακάτω πίνακες βασίζονται σε όσα στοιχεία είναι
γνωστά στον γράφοντα, ενώ πάντα θα υπάρχει το ενδεχόμενο κάτι από αυτά να
ανατραπεί αν βρεθούν στοιχεία που αυτήν τη στιγμή λείπουν.
Η ομάδα Κ-19 του Ολυμπιακού κατέκτησε το UEFA Youth League 2024 κι έγινε ο πρώτος ελληνικός σύλλογος που πήρε ευρωπαϊκό τίτλο. Ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα στα "θρυλικά" πιτσιρίκια, με την ελπίδα πως δεν θα χαθούν παίζοντας δανεικά από δω κι από κει.
Η διοργάνωση
Στη διοργάνωση, που διεξάγεται για δέκατη σεζόν, μετείχαν 64 ομάδες από 35 χώρες: οι 32 Κ-19 των συλλόγων που μετείχαν στο Ch.L. που έπαιξαν σε ομίλους στην α' φάση και 32 πρωταθλήτριες Κ-19 της χώρας τους (εδώ κι ο Ολυμπιακός) που στην α' φάση έπαιξαν δυο γύρους σε διπλούς αγώνες. Στη συνέχεια οι αγώνες ήταν μονά παιχνίδια νοκ-άουτ σε μία εδρα, ως το φάιναλ φορ που διεξήχθη στη Νυόν της Ελβετίας.
Ελληνικές παρουσίες και προκρίσεις στα προημιτελικά
Με αφορμή την πανηγυρική πρόκριση των ερυθρόλευκων στα ημιτελικά του Conference League, επιχείρησα μια αναδρομή στις αντίστοιχες προκρίσεις ελληνικών ομάδων από την προημιτελική στην ημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης, κάτι που είχε να συμβεί σχεδόν τρεις δεκαετίες. Δεν είναι πολλές, μόλις πέντε συνολικά: τρεις από τον Παναθηναϊκό όλες στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ή το Champions League, μία της ΑΕΚ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και η φετινή του Ολυμπιακού.
Οι παρουσίες ελληνικών ομάδων στους οκτώ είναι συνολικά 19: 5 προκρίσεις, 14 αποκλεισμοί.
Το έχουν καταφέρει έξι: ΠΑΟ (7), ΑΕΚ (4), Ολυμπιακός (3), ΠΑΟΚ (3), Λάρισα (1), Πανιώνιος (1).
Επίσης, φέτος, μετά από 25 χρόνια βρέθηκαν ταυτόχρονα δυο ελληνικές ομάδες στα προημιτελικά και για πρώτη φορά στην ίδια διοργάνωση.
Οι πέντε προημιτελικές προκρίσεις
1970-71, Κ. Πρωταθλητριών: Παναθηναϊκός-Έβερτον 1-1, 0-0 (εκτός έδρας γκολ).
1976-77, Κύπελλο ΟΥΕΦΑ: ΑΕΚ-Κ.Π. Ρέιντζερς 0-3, 3-0, 7-6 πέν.
1984-85, Κ. Πρωταθλητριών: Παναθηναϊκός-Γκέτεμποργκ 1-0, 2-2.
1995-96, Champions League: Παναθηναϊκός-Λέγκια 0-0, 3-0.
2023-24, Conference League: Ολυμπιακός-Φενέρμπαχτσε 3-2, 0-1, 3-2 πέν.
Όταν η ευθεία, δεν είναι η “συντομοτέρα” των οδών...
.jpg)
Η “ευθεία είναι η συντομοτέρα οδός μεταξύ δύο σημείων”, μαθαίνουν οι μαθητές των δημοτικών σχολείων ανά τον κόσμο, στο ποδόσφαιρο όμως πάντα θα υπάρχουν οι... καλλιτέχνες που θα αψηφούν τη γεωμετρία αφού γνωρίζουν καλά πως αν το επιχειρήσουν υπό συγκεκριμένες συνθήκες, το καλύτερο που θα καταφέρουν είναι να στείλουν την μπάλα στην εξωτερική πλευρά του δοκαριού μιας εστίας.
Οι συγκεκριμένες αυτές συνθήκες στις οποίες αναφερόμαστε δεν είναι άλλες
παρά μια εκτέλεση κόρνερ, ή «γωνιαίου λακτίσματος» όπως αναφερόταν σε
παλαιότερα έντυπα των κανόνων του παιχνιδιού.
Οι στατιστικολόγοι του ποδοσφαίρου συνηθίζουν να χωρίζουν τα γκολ που επιτυγχάνονται ανάλογα με τον τρόπο επίτευξης σε: σουτ, κεφαλιά, πέναλτι, φάουλ, κόρνερ, αυτογκόλ. Εξ αυτών των κατηγοριών, η απ’ ευθείας εκτέλεση κόρνερ είναι η σπανιότερη περίπτωση, οδηγώντας στην λεπτομερή καταγραφή μίας-προς-μίας των γκολ αυτών.
.png) |
| Εφημ.' Έθνος' (φύλλο 17.3.1934) |
(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)
Η Εθνική μας ομάδα
ποδοσφαίρου των ανδρών ταξίδεψε τέτοιες μέρες αλλά πριν από 90 ολόκληρα χρόνια
για την Ιταλία, προκειμένου να δώσει έναν αγώνα στο πλαίσιο των προκριματικών
του 2ου στα χρονικά Παγκοσμίου Κυπέλλου (για το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ). Αντίπαλός της
ήταν η διοργανώτρια «Σκουάντρα Ατζούρα», αφού δεν είχε ακόμη καθιερωθεί το
προνόμιο του «οικοδεσπότη» των Τελικών να προκρίνεται αυτόματα στην τελική
φάση.
Ωστόσο, ακόμη κι
εκείνη τη μακρινή εποχή που πολλοί επιμένουν να χαρακτηρίζουν ως ρομαντική, τα
διάφορα «παρατράγουδα» δεν έλλειπαν. Όμως καλύτερα να πάρουμε την ιστορία από
την αρχή.
 |
| O Bowles αποθέωνεται από τους οπαδούς της QPR |
Πριν από λίγες μέρες μας αποχαιρέτησε ο 75χρονος Stan Bowles (1948-2024) μετά από πολύχρονη μάχη με το αλτσχάιμερ. Ο Stan “the man” υπήρξε από τις πλέον καλτ φιγούρες του αγγλικού ποδοσφαίρου των 70'ς: γυναικάς, πότης, μόνιμος θαμώνας των μπαρ και αθεράπευτος τζογαδόρος· στις 750.000 λίρες υπολογίζεται η συνολική χασούρα του από στοιχήματα στη διάρκεια της καριέρας του. Σπουδαίος μεσοεπιθετικός, αριστερόποδαρος, δεξιοτέχνης στην εκτέλεση φάουλ και πέναλτι, τα οποία ήξερε να κερδίζει ξεγελώντας τους διαιτητές. Γνώρισε επιτυχίες, χρίστηκε διεθνής, αλλά σπατάλησε το ταλέντο του και δεν πήρε τους τίτλους που θα μπορούσε. Υπήρξε μέλος δυο κορυφαίων ομάδων: της Manchester City το 1967-1970 και της Nottingham Forest το 1979-80, αλλά αντίκριζε τους συμπαίκτες του να πανηγυρίζουν και να σηκώνουν τα τρόπαια είτε από την εξέδρα είτε από την τηλεόραση κάποιας παμπ.
Μια... σπάνια
περίπτωση της «πεμπτουσίας του ποδοσφαίρου»!
Αντιγράφοντας από
το ελεύθερο διαδικτυακό λεξικό Wiktionary, βρίσκουμε:
πεμπτουσία θηλυκό
Και στο ποδόσφαιρο
μας όμως μπορεί να αποδοθεί αυτός ο τίτλος, και δεν αφορά άλλους παρά τους
ποδοσφαιριστές που πέτυχαν γκολ στα πρώτα δευτερόλεπτα από την έναρξη του
αγώνα. Τα χρόνια που η τηλεόραση εισήλθε στα γήπεδα, αυτή η καταμέτρηση έγινε
πιο “βατή” αφού υπήρχε χρονομέτρης καθώς και... αποδεικτικό υλικό σε σχέση με
παλιότερα που όλα ήταν στην κρίση των δημοσιογράφων που παρακολουθούσαν την
κάθε αναμέτρηση. Ως εκ τούτου, η έρευνα για το πιο γρήγορο γκολ στην Α’ Εθνική
ουσιαστικά περιορίζεται στα χρόνια περίπου από το 1980 και μετά.
Κώστας Παπαϊωάννου (1945-2024)
- Αέρινος εξτρέμ του Άρη (1967-1976) που έλαμψε στις αρχές της δεκ. '70, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος 1970. Τον πρόλαβα να παίζει στο Χαριλάου, ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε ένα ματς ΠΑΟΚ-Παναιτωλικού τη σεζόν 1976-77, όταν είχε μετακομίσει στο Αγρίνιο. Ξεκίνησε από τον ΠΑΟΔ κι έκλεισε την καριέρα του στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, στη Β' Εθνική.
- Το κοντέρ του έγραψε 285 ματς (85 γκολ), εκ των οποίων τα 253 (70) στην Α' Εθνική. Με τον Άρη έπαιξε 258 ματς (79 γκολ) συνολικά: σε Α' Εθνική 226 (64), Κύπελλο Ελλάδας 20 (12) και ευρωπαϊκά ματς 12 (3) στα Κύπελλα Εκθέσεων, Κυπελλούχων και ΟΥΕΦΑ.
 |
| 1970. Καθιστός στη μέση με τον κυπελλούχο Άρη |
- Επίσης, με την Εθνική Ενόπλων κατέκτησε δυο φορές το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ΣΙΣΜ:
α) το 1968 στη Βαγδάτη, όπου πέτυχε γκολ στον τελικό Ελλάδα-Τουρκία 4-1 και
β) το 1969, στη Λεωφόρο, όπου πέτυχε δυο γκολ στην τελική φάση, στο 1-1 με το Ιράκ και στον ημιτελικό στη νίκη 2-0 επί του Ιράν.
- Ας είναι αναπαυμένος.
* Θ.Μ. 16.1.24.
