Χρήστος Παγανής: "Έχω γεννηθεί για να γράφω"

Ο κ. Χρήστος Παγανής (αριστερά), με τον γράφοντα.

(Γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Όταν χθες το πρωί χτύπησα το κουδούνι του διαμερίσματος του κ. Χρήστου και της κας Εύης Παγανή, δε μπορούσα να φανταστώ αυτό που θα επακολουθούσε. Το ραντεβού μου για μια συνέντευξη με το θρυλικό εκδότη που είχε κλεισθεί τηλεφωνικά -καθώς πριν λίγο καιρό κατόρθωσα να ανακαλύψω τη διεύθυνσή του, μέσω των πληροφοριών του ΟΤΕ- εξελίχθηκε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Η συνάντησή μου με το ευγενέστατο και φιλόξενο ζεύγος διάρκεσε σχεδόν μία ώρα, κατά τη διάρκεια της οποίας είχαμε την ευκαιρία να ανατρέξουμε στο παρελθόν αναμοχλεύοντας πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις από μια περίοδο τόσο μακρινή, αλλά ακόμη, τουλάχιστον για μένα, οικεία. Ο Χρήστος Παγανής παραμένει ένας άνθρωπος γεμάτος όρεξη για δουλειά, όπως ακριβώς ήταν και τότε που αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο βήμα, εκδίδοντας το δικό του, μηνιαίο αθλητικό περιοδικό, το γνωστό σε όλους μας "ΕΞΤΡΑ ΣΠΟΡ".

Κύριε Παγανή, θα θέλατε να μας πείτε, πρώτα απ' όλα κάτι για τα παιδικά σας χρόνια, για το ξεκίνημά σας στη ζωή ?

Ο γάμος του ζεύγους,
όπως παρουσιάσθηκε
από τον "Παναθηναϊκό Κόσμο"

Χρ. Παγανής: Ευχαρίστως. Γεννήθηκα το 1941 και μεγάλωσα στην Κυψέλη. Το 1948 πέθανε ο πατέρας μου και έτσι αναγκάστηκα από πολύ μικρός να βγω στον αγώνα για την επιβίωση. Παρότι ήμουν μαθητής του "20", εντούτοις δεν μπόρεσα να κάνω Ακαδημαϊκές σπουδές, λόγω της οικονομικής μας κατάστασης. Στα 16 μου χρόνια γράφτηκα σε Τεχνική Σχολή και αργότερα, πάντα για βιοποριστικούς λόγους, κατατάχθηκα ως εθελοντής στην Αεροπορία (είχα πολύ ανάγκη τα χρήματα), όπου και υπηρέτησα επί 2,5 έτη αντί για έναν χρόνο που θα έμενα, σαν ορφανός (προστάτης οικογένειας).

Μιλήστε μας τώρα για την εκδοτική σας σταδιοδρομία.

Χ. Π.: Με τη γυναίκα μου, που είμαστε μαζί 44 χρόνια εγκατασταθήκαμε στο Χολαργό και αμέσως σκέφτηκα την έκδοση μιας τοπικής εφημερίδας. Βγάλαμε λοιπόν τον "Ελεύθερο Σκοπευτή" που ήταν ένα έντυπο με γενικότερους προβληματισμούς. Βέβαια, περισσότερο γνωστοί γίναμε (η σύζυγός μου ήταν η ιδιοκτήτρια) με το "ΕΞΤΡΑ ΣΠΟΡ" που το ξεκίνησα το 1978 και το κράτησα μέχρι το 1989, περίπου.

Η προηγούμενη θητεία σας στο χώρο, ποια ήταν ?

Χ.Π.: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, γράφω. Και πραγματικά πιστεύω ότι έχω γεννηθεί για αυτό το σκοπό! Το Σεπτέμβριο του 1965 ξεκίνησα τη δημοσιογραφική μου πορεία στο "ΦΩΣ των Σπορ" του Θεόδωρου Νικολαΐδη, όπου εργάσθηκα στο εξωτερικό ρεπορτάζ, στη στήλη του "ΠΡΟ-ΠΟ" κλπ Τον Ιανουάριο του 1966 μεταπήδησα στο εβδομαδιαίο περιοδικό "ΦΟΥΤΜΠΟΛ" του Γ. Μητρόπουλου, που εν συνεχεία μετατράπηκε σε εφημερίδα, η οποία όμως, έκλεισε άδοξα τον κύκλο της στις 21 Απριλίου του 1967, με την επιβολή της δικτατορίας. Από το Μάιο του 1967 έως το 1972 δούλεψα στην "Αθλητική Ηχώ", μετά και για μια διετία (έως το 1974) ήμουν συντάκτης στον "Παναθηναϊκό Κόσμο" αλλά και στο "Τζακ Ποτ", ακολούθως δε και επί μια σχεδόν 20ετία (από το 1975 μέχρι το 1993) ήμουν Διευθυντής στο περιοδικό "ΤΡΑΣΤ του Γέλιου", όπου έγραφα αισθηματικά διηγήματα. Μετά, απασχολήθηκα ως διορθωτής κειμένων στο "Ciao" (1994 - 2005) και επίσης έγραφα στο "1-2-Χ" και το "ΜΠΟΥΚ". Η μεγάλη μου, πάντα, αδυναμία υπήρξε η δημιουργία Σταυρολέξων, καθώς εργάσθηκα σε πάμπολλα έντυπα του είδους. Τέλος, να αναφέρω ότι για ένα μικρό διάστημα εξέδωσα και το περιοδικό "ΖΟΥΜ".

Τα έντυπα του κ. Χρήστου Παγανή.

Ξένες γλώσσες μιλάτε ?

Χ. Π.: Μιλώ Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά και κυρίως Ελληνικά. Αυτό το τονίζω, διότι δυστυχώς, ελάχιστοι δημοσιογράφοι σήμερα, από όσους βγαίνουν στο "γυαλί", μιλούν σωστά τη γλώσσα μας.

Ποια ήταν η εμπειρία σας από το, πρωτοποριακό για τον καιρό του, "ΕΞΤΡΑ ΣΠΟΡ" ? Συχνά είχατε εκφράσει παράπονα για "κυνηγητό" που είχατε υποστεί από "Συγκροτήματα". Τι ακριβώς είχε συμβεί ?

Χ. Π.: Στο "ΕΞΤΡΑ ΣΠΟΡ" είχα συνεργασία με το Ιταλικό "Guerin Sportivo", με το οποίο ανταλλάζαμε στοιχεία. Λίγα όμως χρόνια μετά την έκδοση του περιοδικού, γύρω στα 1982, εκδηλώθηκε μια ανοικτή αντιπάθεια προς το πρόσωπό μου από τον τότε Γ.Γ.Α., καθώς -με πρόσχημα το ότι το δικό μου έντυπο ήταν μηνιαίο και όχι εβδομαδιαίο όπως άλλα- δεν χορηγήθηκε ούτε μια δημοσιογραφική ταυτότητα σε μένα και τους συνεργάτες μου.

Ο αληθινός λόγος, ποιος ήταν ?

Χ. Π.: Λόγοι "εξυπηρέτησης" του εκδοτικού οργανισμού "Δ.Ο.Λ.". Ήταν ο λόγος μιας εταιρείας που εξέδιδε 12 τουλάχιστον έντυπα (και ο αριθμός αυτός που αναφέρω είναι επιεικής) απέναντι στο δικό μου λόγο, του ενός εντύπου. ήμουν σαν να λέμε ο "Δον Κιχώτης" που πάλευε μόνος απέναντι σε μεγαθήρια - ανεμόμυλους.

Από άλλους κρατικούς φορείς υπήρξε κάποιου είδους συμπαράσταση στο έργο σας ?

Χ. Π.: Το αντίθετο συνέβη, όπως ήδη σας είπα. Το έντυπό μου είχε βρει μεγάλη απήχηση στο φίλαθλο αναγνωστικό κοινό και γιαυτό πολεμήθηκε.

Βραβευτήκατε ποτέ, ως εκδότης ?

Χ. Π.: Δυο φορές, κατά τη δεκαετία του '70. Ενώ μάλιστα η συλλογική μου προτίμηση ήταν με τον Παναθηναϊκό, εντούτοις αυτοί που με τίμησαν δις σαν καλύτερο δημοσιογράφο, ήσαν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού.

Οι σχέσεις σας με τους υπόλοιπους δημοσιογράφους ποιες ήταν ?

Χ. Π.: Ήταν πάντα άριστες. Διατηρούσα φιλικές επαφές με όλα σχεδόν τα ονόματα της εποχής. Με τον αείμνηστο Νίκο Βελισαράτο, τον οποίο θεωρώ εκ των κορυφαίων. Επίσης, με τους Γιάννη Διακογιάννη, Βαγγέλη Φουντουκίδη, Πάνο Φιαμέγκο, Σταμάτη Γρατσία, Πέτρο Λινάρδο, Κώστα Κυριαζή, Νίκο Γκούμα, Νίκο Άγα, Ευθύμιο Ρηγόπουλο, Ηρακλή Κοτζιά, Ανδρέα Μπόμη, Σταύρο Τσώχο, Χρήστο Σωτηρακόπουλο, Διονύση Βραϊμάκη, Γιώργο Ζουρίδη και πολλούς ακόμη, που, ας με συγχωρέσουν αν ξέχασα να αναφέρω το όνομά τους.

Σας ευχαριστώ θερμά.

Χ. Π.: Κι εγώ σας ευχαριστώ κ. Νικολαΐδη, να είστε καλά.