Ποδόσφαιρο Αιγάλεω Α.Ο.: Σε δέκα χρόνια, από το "ζενίθ" στο "ναδίρ"!

2004

Ήταν άνοιξη του 2004, όταν ολόκληρο το ποδοσφαιρικό Αιγάλεω πανηγύριζε τη σπουδαιότερη έως τότε διάκριση της πλούσιας ιστορίας του, την κατάκτηση της 5ης θέσης στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής κατηγορίας και την έξοδο, για πρώτη φορά στα χρονικά, της κατά γενική ομολογία κραταιάς ομάδας του Γιώργου Χατζάρα στο Κύπελλο της ΟΥΕΦΑ! Ήταν εκείνη μια τεράστια επιτυχία για τα δεδομένα της εργατούπολής μας, που μόνο με τη θριαμβική πορεία της σεζόν 1970/71 (όταν ο σύλλογος είχε τερματίσει στην 4η θέση της βαθμολογίας) θα μπορούσε να συγκριθεί.

Τι έφταιξε όμως άραγε και σήμερα, δέκα μόλις χρόνια μετά από την ευφορία που νοιώθαμε τότε, το σωματείο "θρηνεί" για τον διαφαινόμενο πλέον, υποβιβασμό του "Σίτι" στο τοπικό πρωτάθλημα της Αθήνας;;; Παρά τη μεγάλη πικρία που αισθανόμαστε, οφείλουμε να δούμε κατάματα τα γεγονότα και να ερευνήσουμε τα αίτια αυτής της πρωτοφανούς κατρακύλας.

2014

Πρώτα από όλα, τα "σκάγια" των ευθυνών δεν μπορούν παρά να βαρύνουν (και) τη διοίκηση της πρώην Π.Α.Ε. Αιγάλεω που εξασφάλισε την ευρωπαϊκή έξοδο, με τις ανερμάτιστες επιλογές της αμέσως μετά την πρόκριση στη φάση των ομίλων του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, το φθινόπωρο του 2004. Σα να μην ήθελαν οι τότε διοικούντες να διαχειρισθούν σωστά την τεράστια ευκαιρία, προέβησαν σε μια σειρά αυτοκαταστροφικών επιλογών:


1) Διαλύοντας, ουσιαστικά την ομάδα-μοντέλο που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει, με τιμωρίες-αποκλεισμούς και κάθε λογής "χουνέρια" σε βάρος ποδοσφαιριστών, οι οποίοι έσπευσαν τα αμέσως επόμενα χρόνια να εξαφανισθούν με όποιο τρόπο μπορούσαν, "ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους" (περιπτώσεις Μπάρκογλου, Φωτάκη, Σκοπελίτη, Ψωμά, Αγρίτη κ.α.)

2) Απομακρύνοντας το φίλαθλο κόσμο της ομάδας, τον οποίο χαρακτήρισαν "παράσιτα" και "εσωτερικούς εχθρούς" από το γήπεδο!!!

3) Αρνούμενοι να τείνουν "χείρα φιλίας" προς τους οπαδούς του συλλόγου, ειμή μόνο όταν τους "έζωσαν τα φίδια" πως η ομάδα θα εγκατέλειπε άδοξα τη "Σούπερ Λιγκ", στα μέσα της περιόδου 2006-07, όταν πια ήταν πολύ αργά για προσεγγίσεις και "εναγκαλισμούς"...

4) Αποδυναμώνοντας την ομάδα τον Ιανουάριο του 2008 με την παραχώρηση πολλών βασικών ποδοσφαιριστών χωρίς να προβούν σε αντικατάστασή τους, με αποτέλεσμα το Αιγάλεω, που πραγματοποιούσε ικανοποιητική πορεία στη Β΄ Εθνική και διεκδικούσε την άμεση επάνοδό του, να υποστεί δεύτερο "σερί" υποβιβασμό, ύστερα από τον τελευταίο εκτός έδρας αγώνα στο Βόλο με την Κασσάνδρα, όπου για άγνωστους λόγους δεν επιδιώχθηκε η νίκη, αλλά η ισοπαλία (!)

5) Επιλέγοντας, την περίοδο 2008-09, όχι να ενισχύσουν την ομάδα η οποία έπαιρνε μέρος στη Γ΄ Εθνική, αλλά να την εγκαταλείψουν στη μοίρα της, ασχολούμενοι αποκλειστικά με άλλο σωματείο, του οποίου είχαν αποκτήσει τον έλεγχο του ιδιοκτησιακού του πακέτου (ΠΑΕ Ηλυσιακός). Η ομάδα με τα ροζ (από τις εμφανίσεις που φόρεσαν οι ποδοσφαιριστές είναι ο προσδιορισμός που αναφέρουμε) το "φάντασμα" δηλαδή του Αιγάλεω, υποβιβάσθηκε ξανά!

6) Εφαρμόζοντας, κατά παράβαση κάθε έννοιας νομιμότητας, την διαβόητη "συγχώνευση" Αιγάλεω-Ηλυσιακού, η οποία ουδέν προσέφερε (πέραν του ότι κρίθηκε στη συνέχεια παράνομη από το Συμβούλιο της Επικρατείας και ακυρώθηκε) αλλά τουναντίον, "προσέφερε" έναν ακόμη υποβιβασμό, τον τέταρτο κατά σειρά. Ο γράφων δεν θεωρεί ότι την περίοδο 2009-10 υπήρξε Αιγάλεω στη Β΄ Εθνική, αλλά μόνο ένας "εγκλωβισμένος" Ηλυσιακός.

7) Μη δηλώνοντας την ομάδα στο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής, εν είδη "πείσματος" για την αποτυχία της "συγχώνευσης". Οπότε το Αιγάλεω βρέθηκε ξαφνικά στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα.

Προχωράμε τώρα στις ευθύνες των μετέπειτα διοικούντων. Πρώτα από όλα του κ. Γεώργιου Τριδήμα, ο οποίος ανέλαβε τον έλεγχο (προεδρία) όλου του ομίλου το Δεκέμβριο του 2010, επιτυγχάνοντας να διατηρήσει την ομάδα στην κατηγορία με πρωταγωνιστική πορεία σε ολόκληρο το β΄γύρο της σεζόν, αποκτώντας στις μετεγγραφές του Ιανουαρίου 2011, πολλούς ικανότατους ποδοσφαιριστές, δυο εκ των οποίων εξακολουθούν να βρίσκονται στην ομάδα (Παπουτσής, Τζανετάκος). Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα, δηλώνοντας αδυναμία να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις, εγκατέλειψε τη θέση του και έγινε, έκτοτε "λούης".

Ο κ. Γιώργος Γιανναράκης, που τον διαδέχθηκε, ακολούθησε παρόμοια τακτική. Αρχικά (περίοδος 2011-12) προχώρησε στις μετεγγραφές αρκετών ικανών ποδοσφαιριστών, με συνέπεια να διεκδικηθεί ο τίτλος στο 8ο όμιλο του πρωταθλήματος, προσδοκία που ευωδόθηκε τελικά την περασμένη χρονιά (2012-13) με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδο του Αιγάλεω στη νέα, ερασιτεχνική Γ΄ Εθνική. Δυστυχώς, παρά τις εκκλείσεις του για οικονομική αρωγή, ουδείς παράγοντας ανταποκρίθηκε, με αποτέλεσμα ο ίδιος να δηλώσει επανειλημμένα ότι προτίθεται να παραιτηθεί από το αξίωμά του, πράγμα που τελικά υλοποίησε, έστω κι ατύπως, αφήνοντας την ομάδα "ορφανή". Αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του υπάρχοντος διοικητικού συμβουλίου, με την ανεξήγητη στάση τους ούτε να προβαίνουν από νωρίς σε αντικατάστασή του, αλλά ούτε και να παραιτούνται εγκαίρως προκειμένου να προχωρήσουν σε αρχαιρεσίες όπου -πιθανώς- κάποιος επενδυτής θα μπορούσε να εμφανισθεί, συνέτειναν στην απαξίωση του ονόματος του συλλόγου.

Η επόμενη μέρα, αναμένεται ζοφερή. Η ιστορία θα καταγράψει αυτή τη χρονιά ως τη χειρότερη της ιστορίας της για την άλλοτε πανίσχυρη ομάδα μας. Από το 1961 είχε ο Αιγάλεω Α.Ο. να λάβει μέρος στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Αθηνών και δυστυχώς, αυτό είναι πλέον το μέλλον του. Όσοι έφεραν με τα λάθη και τις παραλείψεις τους τα τελευταία 7 χρόνια την ομάδα σε αυτό το σημείο, οφείλουν να κάνουν μια ειλικρινή αυτοκριτική και να ζητήσουν ΣΥΓΝΩΜΗ από το φίλαθλο κοινό της πόλης μας.

Τουλάχιστον έτσι, θα αποδείξουν ότι δεν είχαν την πρόθεση να βλάψουν την ομάδα. Είναι κι αυτό, κάτι, εδώ που φτάσαμε...