'Εκλεισε τα 69 ο μεγάλος 'Βάσια'!

 

"Χατζηπαναγιά μου ένας παίκτης!!!" (Φαίδων Κωνσταντουδάκης, εφημερίδα ΦΩΣ των Σπορ, Σεπτέμβριος 1983)

(του Νίκου Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

Γενέθλια σήμερα για τον βετεράνο άσσο του ελληνικού ποδοσφαίρου Βασίλη Χατζηπαναγή, που συμπληρώνει 69 έτη ζωής. Γεννημένος στην Τασκένδη της τότε Ε.Σ.Σ.Δ. μία ημέρα σαν σήμερα του 1954, ο αγαπημένος 'Βάσια' όλων των ποδοσφαιρόφιλων και μη, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την τοπική Δυναμό και αργότερα την Παχτακόρ. Το 1975 ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, με τον οποίο έμελλε να συνδεθεί άρρηκτα για την επόμενη 15ετία.

Ιούνιος 1976

Ο Χατζηπαναγής ήταν, όσο αγωνιζόταν, αυτό που λέμε παίκτης "από άλλο πλανήτη". Το 'μαγικό' αριστερό του πόδι έκανε "αγγέλους", η μέση του ζάλιζε τους αντιπάλους, τα ξεπετάγματά του και τα 'γλυκά' τελειώματα των φάσεων ήταν ονειρικά. Με το καλημέρα χάρισε στον "γηραιό της Θεσσαλονίκης" το Κύπελλο Ελλάδας του 1976, με αντίπαλο τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Σπεσιαλίστας σε όλες τις στημένες φάσεις αλλά και μετρ των άσιστ, κατείχε επιπλέον ένα φοβερό ρεκόρ με έξι απευθείας σκοραρίσματα από το σημαιάκι του κόρνερ. Οι σέντρες του στις αντίπαλες περιοχές σκορπούσαν τον πανικό στους αμυντικούς όπως και οι κοφτές του ντρίπλες, ακόμα και όταν γίνονταν σε πολύ περιορισμένο χώρο. Έχει ειπωθεί ότι ήταν ικανός να ντριπλάρει επιτυχώς, ακόμη και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο!

Το μεγάλο όνειρο του Χατζηπαναγή, ο οποίος ψηφίστηκε από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία σαν ο πιο θεαματικός ποδοσφαιριστής της Ελλάδας όλων των εποχών, ενώ προσωπικά κλαμπ θαυμαστών του υπήρχαν σχεδόν παντού, ήταν να αγωνιστεί πρώτα στην Εθνική μας Ομάδα και μετά, φυσικά καθώς το άξιζε, να συνεχίσει την καριέρα του σε κάποιον μεγάλο σύλλογο του εξωτερικού. Δυστυχώς ούτε το ένα, ούτε το άλλο έγιναν πραγματικότητα. Μία και μόνο συμμετοχή του με την ομάδα των Ελπίδων της Σοβιετικής Ένωσης του στέρησε το δικαίωμα να κληθεί και στην Εθνική Ελλάδας, ενώ η διοίκηση του Ηρακλή ουδέποτε πείστηκε να τον παραχωρήσει, παρά τις δεκάδες προτάσεις που δέχτηκε. Η ομάδα του οπωσδήποτε δικαιούνταν έναν ακόμη εγχώριο τίτλο, ιδιαίτερα εκείνον της σεζόν 1983-84, όμως διάφορες συγκυρίες της τον στέρησαν. 

Η μοναδική του λοιπόν ευρωπαϊκή εμπειρία ήλθε στη δύση της αγωνιστικής του σταδιοδρομίας, σε αγώνα του Ηρακλή με αντίπαλο τη Βαλένθια για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ενώ μεγάλη τιμή για αυτόν συνιστά η κλήση και συμμετοχή του σε αγώνα της Μικτής Κόσμου.