Αλέκος Αλεξιάδης: το χρυσό κεφάλι του Άρεως

Αλέκος Αλεξιάδης (1945-2025)

Σπουδαίος φορ, για πολλούς ο κορυφαίος παίκτης του Άρεως των δεκαετιών ’60 και ‘70 κι ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του συλλόγου. Υπήρξε χαρισματικός σκόρερ και εξαιρετικός κεφαλοσφαιριστής με 38 γκολ-κεφαλιές. Πέτυχε 134 γκολ στις 15 σεζόν (1962-1977) που έπαιξε στην Α΄ Εθνική, χωρίς να υπολογίσουμε τα γκολ στα ματς του κυπέλλου και των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Οκτώ φορές σκόραρε πάνω από δέκα γκολ ανά σεζόν. Παραμένει μέχρι σήμερα ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του Άρεως με 129 γκολ.

Υπήρξε μέλος της μεγάλης ομάδας που είχε δημιουργήσει ο σπουδαίος Γιουγκοσλάβος κόουτς Μίλοβαν Τσίριτς (1918-1986) στα τέλη της δεκαετίας ’60. Είχε συμπαίκτες τους: Νίκο Χρηστίδη, Θεόδωρο Πάλλα, Κώστα Παπαϊωάννου (1945-2024), Άγγελο Σπυρίδωνα, Χρήστο Ναλπάντη, Μανώλη Κεραμιδά, Τάκη Λουκανίδη (1937-2018), Βαγγέλη Συρόπουλο (1944-2002) κι αργότερα τους Γιώργο Φοιρό, Κώστα Δράμπη, Γιάννη Βένο, Νίκο Κασάπη, οι περισσότεροι εκ των οποίων, όπως κι αυτός, κατάφεραν να φορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο, έστω για λίγες φορές, μιας και προτεραιότητα για τους εκλέκτορες είχαν οι παίκτες των συλλόγων της πρωτεύουσας. Αν και ο ίδιος απαντούσε πως την εποχή του υπήρχαν μεγάλοι παίκτες σε όλες τις ομάδες, όπως ο Σιδέρης, ο Δέδες, ο Μ. Παπαϊωάννου και δεν ήταν εύκολο να παίξει κάποιος στην Εθνική.

Με τον Άρη κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος το 1970, επικρατώντας του ΠΑΟΚ με 1-0 στον τελικό που έγινε στο Καυτανζόγλειο και το επόμενο έτος το Κύπελλο Μεγάλης Ελλάδος, επικρατώντας στον διπλό τελικό επί του Πεζοπορικού Λάρνακας (1-0 και 2-2).

 Ήταν «Αρειανός» ως το μεδούλι και αρνήθηκε τις δελεαστικές προτάσεις για μεταγραφή που του έγιναν από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στην ακμαία περίοδο της διαδρομής του. Όταν προς το τέλος της καριέρας του αναγκάστηκε να παίξει για οικονομικούς λόγους στον Παναιτωλικό και στην Καστοριά, έθεσε ως όρο να μην αγωνιστεί ως αντίπαλος του Άρη. «Δεν γίνεται να πυροβολήσω τα πόδια μου», έλεγε χαρακτηριστικά.

Άρης 1970-71. Όρθιοι: Σπυρίδων, Ναλμπάντης, Κωνσταντινίδης, Λουκανίδης, Παπαϊωάννου, Χρηστίδης. Κάτω: Σεμερτζής, Κεραμιδάς, Αλεξιάδης, Μπαλάφας, Πάλλας  

Ηγέτης και σκόρερ του Άρη

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είχε καταγωγή από την Κοζάνη. Στον Άρη τον έφερε δωδεκάχρονο ο Κλεάνθης Βικελίδης (1915-1988) το 1957 που ήταν προπονητής της ομάδας. Με την πρώτη ομάδα έκανε ντεμπούτο στις 1.7.1962, δυο μήνες πριν κλείσει τα 17 του χρόνια, στον ισόπαλο 0-0 αγώνα κατάταξης με τη Νίκη Βόλου, που διεξήχθη στο τέλος της σεζόν 1961-62. Την επόμενη χρονιά 1962-63 έπαιξε σε κάποια ματς και στις 16.6.1963 σκόραρε για πρώτη φορά στο νικηφόρο με 3-1 αγώνα κατάταξης κατά της Προοδευτικής που έκρινε την παραμονή της ομάδας στην Α΄ Εθνική.

Τα επόμενα χρόνια εξελίχθηκε στον βασικό σκόρερ της ομάδας, πετυχαίνοντας πάνω από δέκα γκολ κάθε σεζόν, βοηθώντας τον Άρη να τερματίζει όλο και πιο ψηλά στη βαθμολογία φθάνοντας ως την τρίτη θέση το 1968-69. Η βελτίωση αυτή είχε ως αποτέλεσμα από το 1964-65 και μετά να αγωνίζεται σχεδόν κάθε χρόνο στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, όπου αντιμετώπισε την Ρόμα (0-0, 0-3), την Κολωνία (2-1, 0-2), την Γιουβέντους (0-2, 0-5), την Χιμπέρνιανς Μάλτας (1-0, 6-0), την Ουίπεστ (1-2, 1-9) και την Κάλιαρι (1-1, 0-3).

1970-71. Αιγάλεω-Άρης 2-1. Ο Αλεξιάδης επιχειρεί ανάποδη κεφαλιά προ του ιπτάμενου Πουπάκη

 

Επί της Χιμπέρνιανς πέτυχε τα πρώτα του ευρωπαϊκά γκολ: στο 1-0 στο Χαριλάου με ανάποδο ψαλίδι κι άλλο ένα στο θριαμβευτικό 6-0 στην Μάλτα. Αυτό ήταν ένα ιστορικό παιχνίδι καθώς ήταν η πρώτη φορά που ο Άρης προκρίθηκε στον επόμενο γύρο αλλά και διότι παρέμεινε για πολλές δεκαετίες η μεγαλύτερη εκτός έδρας ευρωπαϊκή νίκη ελληνικής ομάδας.

Το 1969-70 συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Στην πορεία προς τον τελικό πέτυχε δύο καθοριστικά γκολ. Λαμπροδευτέρα στο Χαριλάου, με αντίπαλο στη φάση των 16 τον επίδοξο πρωταθλητή Παναθηναϊκό, αφού τσούγκρισαν τα αβγά στη σέντρα κατά το έθιμο, στη πρώτη επίθεση άνοιξε το σκορ με καρφωτή κεφαλιά κι έστρωσε το δρόμο για τη νίκη-πρόκριση με 2-1. Άλλο ένα γκολ πέτυχε στον προημιτελικό, στο 3-1 εκτός έδρας επί της σκληροτράχηλης και φιλόδοξης Καλλιθέας, σε ένα ματς που έγινε στο κατάμεστο γήπεδο του Πανιωνίου.

1970: Άρης-ΠΑΟ 2-1 για το κύπελλο. Ο Αλεξιάδης ανοίγει το σκορ με καρφωτή κεφαλιά

Στους αγώνες για το Κύπελλο Κυπελλούχων, στην αρχή της επόμενης σεζόν, σκόραρε δυο φορές επί του Μπονέτι της Τσέλσι, στο 1-1 στη Θεσσαλονίκη και στο 1-5 στο Στάμφορντ Μπριτζ. Στο α΄ ματς πέτυχε και δεύτερο γκολ στο 90΄ που δεν μέτρησε, διότι είχε προηγηθεί φάουλ του Λουκανίδη. Εκείνη την ημέρα, επισήμως κόπηκαν 42.103 εισιτήρια στο Καυτανζόγλειο, ρεκόρ ακατάρριπτο ως σήμερα για το γήπεδο, αλλά στις κερκίδες υπήρχαν πάνω από 50.000 θεατές.

Τα επόμενα χρόνια συνέχισε να σκοράρει, με κορυφαία την σεζόν 1973-74, όταν πέτυχε 17 γκολ και ο Άρης τερμάτισε στην τρίτη θέση κι έπαιξε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το Σεπτέμβρη, χάρη στα δύο δικά του γκολ, ο Άρης πάλεψε την πρόκριση αλλά δεν τα κατάφερε απέναντι στη Ραπίντ Βιέννης (1-3, 1-0). Αυτή έμελλε να είναι η τελευταία του σεζόν στο Χαριλάου. Η διαφωνία για το οικονομικό και η απόφαση της διοίκησης να προχωρήσει σε ανανέωση, είχε ως συνέπεια να παραγκωνιστεί για ένα διάστημα.

1970-71, στη Λεωφόρο: Φωστήρας-Άρης 2-2. Δεξιά ο Αλεξιάδης καραδοκεί καθώς δυο αμυντικοί του Φωστήρα κι ο τερματοφύλακας προσπαθούν να διώξουν την μπάλα

Στα επιτεύγματά του ως σκόρερ αξίζει να προσθέσουμε τα τέσσερα γκολ που πέτυχε στο 6-0 επί του Ολυμπιακού Λευκωσίας, στις 5.4.1970. Επίσης, τα δύο χατ-τρικ: στο 3-0 επί του Πιερικού στις 26.2.1967 και στο 4-2 επί του Ολυμπιακού Βόλου στις 9.6.1968. Να σημειωθεί πως δεν είχε σκοράρει ποτέ με πέναλτι. Έπειτα από μια αστοχία που είχε τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, δεν αναλάμβανε ποτέ την εκτέλεση της εσχάτης των ποινών.

Άρης 1971-72. Ο Αλεξιάδης όρθιος στη μέση δίπλα στον τερματοφύλακα

Το τέλος της καριέρας του

Στο τέλος της σεζόν 1974-75 πήρε μεταγραφή στο νεοφώτιστο Παναιτωλικό, όπου αγωνίστηκε το 1975-76, μαζί με τον αρειανό συμπαίκτη του Κλήμη Γούναρη. Τη χρονιά αυτή ήμουν πρωτοετής φοιτητής στη Θεσσαλονίκη και τον είδα από την κερκίδα του γηπέδου Τούμπας στο ΠΑΟΚ-Παναιτωλικός 4-1. Θυμάμαι πολύ καλά εκείνο το παιχνίδι. Ήταν ένα ματς της 3ης αγωνιστικής, το οποίο μετά από πολλές αναβολές διεξήχθη μια Τετάρτη του Απρίλη 1976. Ο επίδοξος πρωταθλητής δικέφαλος του Βορρά ήταν αχτύπητος. Κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο, είχε δοκάρι και δημιούργησε πολλές ευκαιρίες που αποσόβησε ο Γιουγκοσλάβος γκολκίπερ Εφραίμωφ. Επικράτησε άνετα με γκολ των Γκουερίνο (13΄ με κεφαλιά και 82΄ με φοβερό σουτ στο «Γ»), Σαράφη (54΄) και Αναστασιάδη (88΄ με απίθανο σουτ που χτύπησε και στα δυο δοκάρια).

Παναιτωλικός 1975-76. Ο Αλεξιάδης καθιστός δεξιά

Αυτή ήταν η μοναδική φορά που είδα τον Αλεξιάδη να αγωνίζεται. Στα 31 του, λίγο βαρύς πλέον, διατηρούσε ακόμα πολλά στοιχεία των ικανοτήτων του. Στις αντεπιθέσεις της ομάδας του Αγρινίου ταλαιπωρούσε το Φιλώτα Πέλλιο και το φίλο του Αρίσταρχο Φουντουκίδη (1942-2007), ειδικά στο β΄ ημίχρονο που ο ΠΑΟΚ χαλάρωσε, όταν πέτυχε δεύτερο γκολ. Απείλησε στο 42΄ με δυνατό σουτ που αποκρούστηκε από πόδι αμυνόμενου. Στο 70΄ ξέφυγε του Πέλλιου αλλά ο Φορτούλα σταμάτησε το σουτ που έκανε. Στο 78΄ και 80΄, με τον δαιμόνιο χαφ Λεωνίδα Κωστόπουλο, αναστάτωσαν την άμυνα. Την πρώτη φορά τους σταμάτησε ο Φορτούλα, τη δεύτερη ο Φουντουκίδης ανέτρεψε τον Κωστόπουλο και με το πέναλτι ο αρχηγός της ομάδας Γιώργος Παππάς (1952-2022) μείωσε 2-1, φοβίζοντας για λίγο τους Παοκτζήδες.

Την επόμενη χρονιά 1976-77 έπαιξε στην Καστοριά και σταμάτησε.

Εθνική Νέων ή Ελπίδων: Ν. Σιδέρης, Αλεξιάδης, Σωτ. Αυγερινόπουλος

Στις εθνικές ομάδες

Ο Αλεξιάδης αγωνίστηκε με τις εθνικές ομάδες νέων, ελπίδων, ενόπλων και ανδρών.

Εθνική Νέων. Κλήθηκε το 1963-64, αγωνίστηκε στα φιλικά προετοιμασίας και το Μάρτιο μετείχε στην αποστολή που πήρε μέρος στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στην Ολλανδία, με προπονητή το Λάκη Πετρόπουλο και συμπαίκτες κάποιους από τους οποίους έγραψαν ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο: Μανιατέας, Βασ. Κωνσταντίνου, Μιχ. Σιμιγδαλάς, Χατζηιωαννίδης, Καραφέσκος, Βασ. Κυριακού, Ράμφος κ.ά. Στην τελική φάση ο Αλεξιάδης δεν αγωνίστηκε στα δύο ματς που έδωσε η ομάδα με Ιταλία (0-2), Πορτογαλία (1-2).

Εθνική Ενόπλων. Το Δεκέμβρη του 1965 αγωνίστηκε στον προκριματικό για το παγκόσμιο πρωτάθλημα του ΣΙΣΜ με την Ολλανδία που έγινε στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Ήταν η ρεβάνς της ήττας με 0-2 στο Αϊντχόφεν. Η ελληνική ομάδα προηγήθηκε με τον Γκαϊτατζή αλλά οι Ολλανδοί επικράτησαν με 3-1 και προκρίθηκαν. Ο Αλεξιάδης μπήκε στο β΄ μέρος στη θέση του Πομώνη. Συμπαίκτες του ήταν επίσης οι: Πετράκης, Πλέσσας, Γκαϊτατζής, Κρεμμύδας, Μπαλόπουλος, Κυριακού, Βερτσώνης, Δέδες, Τακτικός.

Δεν αναφέρεται συμμετοχή του σε άλλα επίσημα ματς της εθνικής ενόπλων. Το 1967 αγωνιζόταν επίσης με την ομάδα του Λιμενικού, με συμπαίκτες τους Τουρκομένη, Γκλέζο, Φυλακούρη, Χαλιαμπάλια, Σιόντη, Κουβά κ.ά.

Με την ομάδα του Λιμενικού, καθιστος δεξιά

Εθνική Ελπίδων. Το Σεπτέμβρη του 1968 μετείχε στο 1ο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Ελπίδων που διεξήχθη στο Καυτανζόγλειο, στο οποίο η Ελλάδα τερμάτισε στη 2^η θέση. Συμπαίκτες του ήταν οι: Τουρκομένης, Φανάρας, Μπ. Ιντζόγλου, Δημ. Δημητρίου, Χαλιαμπάλιας, Κυριαζής, Καμπάς, Αθανασόπουλος, Καραφέσκος, Φυλακούρης, Σαράφης, Στολίγκας, Κρητικόπουλος, Κ. Παπαϊωάννου, Κούδας, Αϊδινίου, Κουβάς, Ν. Σιδέρης. Αγωνίστηκε στα δύο πρώτα ματς που έδωσε η ομάδα, με Τουρκία 0-0, Ρουμανία 2-3.

Εθνική Ανδρών. Αγωνίστηκε δύο φορές. Έκανε ντεμπούτο στις 16.10.1966, στη νίκη με 2-1 επί της Φινλανδίας για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών, στο Καυτανζόγλειο. Πέτυχε και τα δύο γκολ στο 39΄ και 86΄. Υπό τις οδηγίες του Πάνου Μάρκοβιτς (1925-2012) η ομάδα παρατάχθηκε με τους Οικονομόπουλο, Τάσο Βασιλείου, Σκρέκη, Μπαλόπουλο, Σούρπη, Σκευοφύλακα, Χάιτα, Δομάζο, Αλεξιάδη, Μ. Παπαϊωάννου, Δέδε.

Σε επίσημο ματς δεν κλήθηκε ξανά. Έπαιξε μόνο σε ένα φιλικό με τη Ρουμανία (σκορ 1-2), τον Μάρτιο του 1967 στη Λεωφόρο, μόνο στο α΄ ημίχρονο και αντικαταστάθηκε από τον Πιτυχούτη. Άλλοι συμπαίκτες του ήταν οι: Οικονομόπουλος, Ζαντέρογλου, Σοφιανίδης, Παύλος Βασιλείου, Σούρπης, Πολυχρονίου, Γ. Σιδέρης, Γιούτσος, Μποτίνος. Ο προπονητής Λάκης Πετρόπουλος (1932-1996) δεν τον κάλεσε ξανά, ούτε όσοι τον διαδέχθηκαν, παρά το ό,τι βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του. Αν και ήταν κοινό μυστικό ότι σπάνια καλούσαν παίκτες από ομάδες εκτός της πρωτεύουσας, ο ίδιος έλεγε ότι υπήρχαν πολλοί ισάξιοι και καλύτεροί του επιθετικοί. Στον ανεξήγητο παραγκωνισμό του έπαιξε ρόλο και ο ΓΓΑ της χούντας Κων. Ασλανίδης που είχε κολλήματα με μερικούς παίκτες και παράγοντες.

Αθλητική Φωνή, 25.4.1977

Το αποχαιρετιστήριο φιλικό το 1977

Την Κυριακή 24 Απριλίου 1977 ο Αλεξιάδης φόρεσε ξανά, για μια τελευταία φορά, την αρειανή φανέλα, σε ένα φιλικό αγώνα με τον Πανσερραϊκό που διοργάνωσε ο Άρης, θέλοντας να τον τιμήσει για την μακροχρόνια προσφορά του στην ομάδα.

Ο αγώνας διαφημίστηκε στον τοπικό τύπο από το σύλλογο αλλά κι από τους Συνδέσμους Φιλάθλων του Άρεως, με συγκινητικές ανακοινώσεις στις οποίες επισήμαιναν την μεγάλη προσφορά του στους κίτρινους, όπως:

«Ο Αλέκος Αλεξιάδης, ένα παλικάρι μοναδικό που τίμησε την αρειανή φανέλα και την μούσκεψε για χρόνια ολόκληρα με τον ιδρώτα του, που στιγμάτισε ανεξίτηλα με την παρουσία του την δεκαπενταετία 1960-1975 και στη συνείδησή μας έχει καθιερωθεί σαν κορυφαίος αυτής της περιόδου ήρθε η στιγμή να περάσει κοντά στους γίγαντες τους θρύλους της ομάδας: Αγοραστό, Κίτσο, Βικελίδη, Καλλιοντζή. Είναι καθήκον μας να τον χειροκροτήσουμε στο τελευταίο φόρεμα της κίτρινης φανέλας» [εφ. Μακεδονία 20.4.1977]. Και:

«Ο θρυλικός Αλέκος ανεδείχθη μορφή στα γήπεδα γιατί το πάθος, η πίστη και η αγάπη του στο ποδόσφαιρο και στον Άρη ήταν συγκινητικά. Αύριο ο αρειανός κόσμος θα έχει την ευκαιρία να δει για τελευταία φορά στο γήπεδο Χαριλάου τον Αλεξιάδη με την κίτρινη φανέλα με το Νο 9 που τόσο επάξια τίμησε ποτίζοντάς την με αστείρευτο ιδρώτα αλλά συχνά και με αίμα» [εφ. Μακεδονία 23.4.1977].

Προκειμένου να υπάρξει μεγαλύτερη προσέλευση, ο αγώνας ξεκίνησε στις 3.15, διότι το απόγευμα στις 6μμ αγωνιζόταν η Εθνική ομάδα στη Μόσχα με την Σοβιετική Ένωση και το ματς μεταδιδόταν τηλεοπτικά από την ΕΡΤ. Όμως, το καταμεσήμερο και η πολλή ζέστη που επικρατούσε αποθάρρυνε πολύ κόσμο να πάει στο Χαριλάου. Περίπου 5.000 θεατές (3.891 εισιτήρια) προσήλθαν. Τα εισιτήρια του αγώνα κόστιζαν 50 δρχ. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Άρη:

«Οι εισπράξεις θα διατεθούν εξ ολοκλήρου για το επαγγελματικό ξεκίνημα του καμικάζι των γηπέδων Αλέκου Αλεξιάδη, που το πέρασμά του από τον Άρη θα μείνει για πάντα αξέχαστο στις καρδιές των αρειανών φιλάθλων…» [εφ. Μακεδονία 23.4.1977].

Εισπράχτηκαν περίπου 270.000 δρχ.

Στο αγωνιστικό μέρος ο Αλκέτας Παναγούλιας, τότε προπονητής του Άρη, δεν είχε τους διεθνείς Φοιρό και Πάλλα που ήταν στη Μόσχα με την Εθνική και τον Ντίνο Μπαλλή που έπαιζε με την Εθνική Ελπίδων. Ξεκίνησε με τους υπόλοιπους βασικούς αλλά στην πορεία χρησιμοποίησε όλους τους διαθέσιμους παίκτες. Το ίδιο έκανε κι ο Χρήστος Αρχοντίδης, ο  προπονητής του Πανσερραϊκού. Στο β΄ ημίχρονο δοκίμασε αρκετούς παίκτες. Το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο, με τον Άρη να είναι καλύτερος στο α΄ μέρος και τον Πανσερραϊκό στο β΄.

Ο Αλεξιάδης έπαιξε μόνο στο α΄ ημίχρονο, με το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ήταν δραστήριος και σημείωσε δυο γκολ, τα μοναδικά του αγώνα. Το πρώτο με σουτ έπειτα από συνδυασμό των Βένου, Ισσακίδη, Δράμπη και το δεύτερο με δύσκολο σουτ από τα πλάγια. Άλλωστε ήταν ακόμα ενεργός παίκτης της Καστοριάς, η οποία του έδωσε ειδική άδεια για να παίξει στον αγώνα αυτό. Στο β΄ ημίχρονο στη θέση του μπήκε ο Ντίνος Κούης, μια αλλαγή σημαδιακή θα λέγαμε, αφού ο Κούης υπήρξε τρόπον τινά ο διάδοχος του Αλεξιάδη, καθώς στην πορεία τον ξεπέρασε στα γκολ που σημείωσε με τον Άρη.

Μακεδονία, 26.4.1977

Στην ανάπαυλα αποθεώθηκε, όταν τιμήθηκε με αναμνηστικές πλακέτες και διπλώματα από τον πρόεδρο της ομάδας Απόστολο Γεωργιάδη, τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Φίλων-Οπαδών του Άρεως, τον Σ.Φ. Άρεως Αγ. Φανουρίου Κάτω Τούμπας, τον πρόεδρο του Πανσερραϊκού Γιώργο Οικονόμου και από τους Σερραίους ποδοσφαιριστές.

Συνοπτικά τα δεδομένα του ματς [Αθλητική Φωνή 25.4.77 και Μακεδονία 26.4.77]:  

Κυριακή, 24.4.1977, Γήπεδο Χαριλάου, 5.000 θεατές (3.891 εισιτήρια)

Άρης-Πανσερραϊκός 2-0. Σκόρερ: Αλεξιάδης 33΄, 38΄.

Διαιτητής: Παρασκευόπουλος.

Άρης (Παναγούλιας): Γάκης (46΄ Τολούδης), Τζιφόπουλος, Τσίλιος, Βένος, Παπάζογλου (46΄ Μιχαλήτσος), Μόκαλης (46΄ Γούσιος), Ανανιάδης (46΄ Μόσχος), Δράμπης (74΄ Κάκαλης), Ισαακίδης, Παπέτας (46΄ Παπαδημητρίου, 68΄ Κυρικλίδης), Αλεξιάδης (46΄ Κούης).  

Πανσερραϊκός (Αρχοντίδης): Γάδος, Αριτζής, Ταράσης (38΄ Λυγάσης), Κατσαβάκης, Τσιρίκας (75΄ Τραϊανόπουλος), Βάβαλης, Πέλλιος (46΄ Τσιώλας), Ζελίδης (60΄ Βαλσαμίδης), Μπάτης, Σοφιάς, Πανταζής (58΄ Κουρουζίδης).  

Θ. Μπελίτσος, 13.3.2024

Πηγές

Ανδρέας Μπόμης, «Γκολ 2000», εκδ. Πελεκάνος 2000.

Λεύκωμα «Ποδόσφαιρο 1971»

Δημήτρης Τσακίρης ‘Soccerbase.gr’.

Οι άσσοι του Άρεως, ιστοσελίδα.

Βικιπαίδεια ελληνική και αγγλική.

Εφημερίδες: Μακεδονία, Αθλητική Ηχώ, Αθλητική Φωνή.

Περιοδικό ΦΙΛΑΘΛΟΣ