Το πολιτικό παρασκήνιο

Δημοσίευμα της εφημερίδας "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"
για τον αγώνα ΑΠΟΕΛ-ΠΑΟ (2-2)
της 12ης Μαΐου 1974

Από τα μέσα του Μαΐου 1974 είχε διαφανεί πως ο Α.Π.Ο.Ε.Λ., πιθανότατα, θα πετύχαινε την αποφυγή του υποβιβασμού. Την ίδια περίπου περίοδο και συγκεκριμένα την Παρασκευή 7 Ιουνίου, 2 ημέρες μετά τη διεξαγωγή της 32ης αγωνιστικής, όταν η κυπριακή ομάδα, νικώντας 1-0 τον Εθνικό Πειραιώς αναρριχήθηκε στην 15η θέση της βαθμολογίας, συγκλίθηκε και  η προγραμματισμένη τακτική Γενική Συνέλευση της Ε.Π.Ο., η οποία, μεταξύ άλλων αποφάσεων που έλαβε, διευκρίνησε ότι δεν θα επιδιωκόταν συμμετοχή και δεύτερης κυπριακής ομάδας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Έτσι, σε περίπτωση που ο Α.Π.Ο.Ε.Λ. έμενε στην Α΄ Εθνική (όπως και έγινε), τότε την τέταρτη θέση ανόδου θα διεκδικούσαν οι δευτεραθλητές των τριών ομίλων της Β΄ Εθνικής. Ωστόσο, πίσω από αυτή τη φαινομενικά ασήμαντη λεπτομέρεια, κρυβόταν έντονο πολιτικό παρασκήνιο.


Πριν όμως φτάσουμε εκεί, ας δούμε πως παρουσιάσθηκε η σχετική είδηση στις εφημερίδες. Την Κυριακή 9 Ιουνίου 1974, η "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", τονίζει  το γεγονός με έμφαση σε άρθρο της στην 4η σελίδα, με τίτλο "Υπάρχει ενδιαφέρον δια την β΄ θέσιν της Β΄ Εθνικής". Για να υπογραμμίσει στο κείμενο που ακολουθούσε: "Εδημιουργήθη δε το ενδιαφέρον αυτό, εις το εφετεινόν πρωτάθλημα, κυρίως λόγω της δυναμικότητας της πρωταθλητρίας Κύπρου, η οποία, δια πρώτην φοράν από της συμμετοχής ομάδος της Κύπρου εις το πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής κατηγορίας, διεκδικεί την παραμονήν της εις το πρωτάθλημα, απειλούσα μάλιστα να εκτοπίσει άλλα συγκροτήματα". Όμως και σε άλλο σημείο αναφέρει: "Πολλοί ενδιαφέρονται δια την β΄ θέσιν του Γ΄ ομίλου-Μετά την διευκρίνησιν της ΕΠΟ ότι οι δευτεραθλητές των τριών ομίλων της Β΄ Εθνικής κατηγορίας, θα διεκδικήσουν μίαν θέσιν εις την Α΄ Εθνικήν κατηγορίαν, το ενδιαφέρον για την κατάληψιν των προνομιούχων τούτων θέσεων έγινε τεράστιον..."

Το παρασκήνιο της υπόθεσης

Η απόφαση για τη μη συμμετοχή δεύτερης ομάδας της μεγαλονήσου είχε να κάνει αφενός με το να μην δημιουργηθεί η εντύπωση στην Τουρκία πως η Ελλάδα θα προχωρούσε σε σταδιακή ποδοσφαιρική "Ένωση" (προσδοκώντας και την εδαφική ενσωμάτωση) με την Κύπρο, αφετέρου στο να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις από την τρομερή ένταση που επικρατούσε στις σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας.

Στην αρχή εκείνης της μοιραίας χρονιάς, διάφορα γεγονότα είχαν οδηγήσει σε εκρηκτική κατάσταση τη ζωή της μεγαλονήσου. Από τη μία ήταν η ελληνική χούντα που με τον "αφανή δικτάτορα" ταξίαρχο Δημήτρη Ιωαννίδη είχε σκληρύνει τη στάση της και προετοίμαζε με γοργά βήματα το πραξικόπημα και την ανατροπή του προέδρου της, ανεξάρτητης από το 1950, Κυπριακής Δημοκρατίας αρχιεπίσκοπου Μακάριου Γ΄.

Από την άλλη, ο τουρκικός επεκτατισμός βρισκόταν, την ίδια περίοδο, στο αποκορύφωμά του. Έτσι, ήταν λογικό η Αθήνα να μην επιθυμεί, τουλάχιστον επιφανειακά, την κλιμάκωση της κρίσης. Όμως, τα γεγονότα δεν βοηθούσαν, σαν μια άνωθεν επέμβαση να επιβάλλει, νομοτελιακά την πορεία προς την καταστροφή. Ήταν όμως ακριβώς έτσι; Ή μήπως οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, τουλάχιστον εκείνοι από ελληνικής πλευράς, πλανήθηκαν πλάνη οικτρά και μετατράπηκαν σε πρόσωπα αρχαίας τραγωδίας;

(Συνεχίζει)