Ήταν ο παίκτης που συνέδεσε το όνομά του με την πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης μας, για περισσότερα από 15 χρόνια. Εκείνος, που σήκωνε στις πλάτες του το Αιγάλεω και το οδηγούσε σε σπουδαίες επιτυχίες. Διέθετε ηγετικές ικανότητες, άψογη τεχνική κατάρτιση, μακρινή πάσα ακρίβειας, ενώ διετέλεσε αρχηγός της ομάδας του Α.Ο. Αιγάλεω τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη Εθνική κατηγορία κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του '70 και του '80.
Με ύψος 1.81 μ. και αθλητικό-ντελικάτο παρουσιαστικό, αγωνίσθηκε στη μεσαία γραμμή (με το νούμερο 10), αφήνοντας εποχή για τη δεξιοτεχνία του στις εκτελέσεις χτυπημάτων φάουλ και πέναλτι. Μάλιστα, την περίοδο 1978-79 πέτυχε να ευστοχήσει και στα οκτώ πέναλτι τα οποία εκτέλεσε, ένα ρεκόρ Α' Εθνικής που καταρρίφθηκε πολλά χρόνια μετά, από τον Ούγγρο Ίμρε Μπόντα του Ολυμπιακού Βόλου.
Παράλληλα, είναι ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία της ομάδας, αφού αγωνίσθηκε σε 325 συνολικά επίσημους αγώνες πρωταθλημάτων και για τις τρεις Εθνικές κατηγορίες του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο του 1973, σε αγώνα πρωταθλήματος Α’ Εθνικής με αντίπαλο τη Λάρισα εκτός έδρας. Στη βασική 11άδα μονιμοποιήθηκε γρήγορα και -παρά την απουσία του λόγω στράτευσης που μεσολάβησε- κατόρθωσε να συγκεντρώσει πάνω του τα βλέμματα του ποδοσφαιρικού κόσμου.
Το Δεκέμβριο του 1985 κάνοντας χρήση 12ετίας υπέγραψε στον Εθνικό Πειραιώς, όπου συνέχισε την επιτυχημένη καριέρα του, ενώ στη συνέχεια μετεγγράφηκε στον Παναρκαδικό για να επιστρέψει και να "κρεμάσει τα παπούτσια του" και πάλι στην ομάδα του Αιγάλεω (1990).
Έχει 4 συμμετοχές στην Εθνική Ελπίδων.
Παραθέτω, μια συνέντευξή του την οποία μου παραχώρησε παλαιότερα:
Δημήτρη, θύμισε μας πότε ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο και σε ποια ηλικία σταμάτησες;
Ξεκίνησα σε ηλικία 13 ετών στο Αιγάλεω, με προπονητή τον Αλέξι Πέτροβιτς. Τερμάτισα το 1989, όταν ήμουν 34 ετών.
Πως αισθάνεσαι που είσαι ο ρέκορντμαν συμμετοχών του Αιγάλεω σε επίσημους αγώνες στις Εθνικές κατηγορίες, με συνολικά 325 παρουσίες, σε Α, Β και Γ Εθνική;
Όντως, πάρα πολλά τα χρόνια που έπαιξα στο Αιγάλεω. Για μένα αποτελούν μία ευχάριστη ανάμνηση όλες αυτές οι συμμετοχές.
Αιγάλεω, Εθνικός Πειραιώς, Παναρκαδικός, ξανά Αιγάλεω. Μήπως ξεχνάω κάποιο άλλο σταθμό της πολύ σημαντικής σου καριέρας;
Όχι, αυτές ήταν οι ομάδες που έπαιξα. Στον Εθνικό πήγα το Δεκέμβριο του 1985 με χρήση 12ετίας. Μπορούσα σίγουρα να φύγω νωρίτερα, είχα την ευκαιρία αλλά δεν πίεζα καταστάσεις, απλά δεν ήμουν τέτοιος χαρακτήρας. Έτσι, έμεινα πολλά χρόνια στο Αιγάλεω. Στον Εθνικό πήγα καλή περίοδο και σίγουρα ικανοποιήθηκα οικονομικά, αλλά συνάντησα συνθήκες πρωτόγνωρες σε σχέση με αυτά που είχα συνηθίσει έως τότε και έτσι δεν κάθισα πολύ. Στην Τρίπολη βρήκα εξαιρετικό κλίμα, οι άνθρωποι εκεί εκτίμησαν πολύ την προσφορά μου τα δύο χρόνια που έμεινα
Τι κέρδισες και τι έχασες από το ποδόσφαιρο;
Κέρδισα πολλούς φίλους, τους οποίους διατηρώ ακόμη. Τα τελευταία όμως χρόνια της αγωνιστικής μου καριέρας έχασα την ψυχική μου ηρεμία. Ξέρεις έφυγα με 12ετία και το Αιγάλεω με πήγε στα δικαστήρια! Χρειάστηκε να μεσολαβήσει ο Παναθηναϊκός για να ολοκληρωθεί η μετακίνησή μου στον Εθνικό! Αν δεν έφευγα τότε, είχα αποφασίσει να σταματήσω τη μπάλα
Τι προτάσεις είχες για να συνεχίσεις σε μεγαλύτερη ομάδα και γιατί δεν τελεσφόρησαν;
Το 1978 είχα συμφωνήσει σε όλα με την ΑΕΚ, με ήθελαν ο Μπάρλος και ο Φάντροκ. Η προσφορά τους ήταν τότε 4.500.000 δραχμές! Το Αιγάλεω αρνήθηκε να με παραχωρήσει με το αιτιολογικό ότι εάν έμενα ακόμη μία χρονιά η μεταπήδησή μου θα ήταν περισσότερο επωφελής. Ύστερα όμως προέκυψε η στρατιωτική μου θητεία και το θέμα πάγωσε… Επίσης, το Δεκέμβριο του ‘85 με ήθελαν στον Ολυμπιακό, υπήρχε συμφωνία αλλά και πάλι το Αιγάλεω επιχείρησε να μου κλείσει το δρόμο, υποστηρίζοντας πως είχα υπογράψει νέο τετραετές συμβόλαιο. Προσέφυγα στο ΑΣΕΑΔ και δικαιώθηκα με ψήφους 5-0, αλλά κατέφυγαν εκ νέου στα πολιτικά δικαστήρια, για να με καθυστερήσουν. Παρενέβη τελικά ο Παναθηναϊκός που ήθελε το Μπατσινίλα και ο Εθνικός δεχόταν να τον παραχωρήσει μόνο εάν έπαιρνε εμένα. Έτσι τελικά ολοκληρώθηκε η μετεγγραφή μου.
Η ικανότητά σου στις εκτελέσεις φάουλ και πέναλτι ήταν μοναδική. Που όφειλες αυτή τη δεξιοτεχνία σου;
Δούλευα πολύ στην προπόνηση στις «στημένες» φάσεις, αυτό ήταν όλο.
Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη ανάμνησή σου από παιχνίδια του Αιγάλεω;
Χειρότερη ήταν το χαμένο «μπαράζ» με τη Ρόδο στο Ηράκλειο, το 1981. Θυμάμαι ότι έκανα ένα ολόκληρο μήνα να βγω από το σπίτι μου. Είχα στεναχωρηθεί αφάνταστα. Καλύτερη στιγμή ήταν το πρώτο μου παιχνίδι ως επαγγελματίας στη Λάρισα, το 1973 αλλά αξέχαστο θα μου μείνει και εκείνο το ματς στον Πύργο εναντίον του Πανηλειακού το 1982-83, που κερδίσαμε 5-3 και ανεβήκαμε στην Ά Εθνική.
Με ποιον συμπαίκτη σου στην ομάδα είχες την καλύτερη συνεργασία;
Όσο παίξαμε μαζί, με το Φράγκο το Μαρτίνο, που ως άνθρωπος είναι από τους καλύτερους χαρακτήρες και μου προσέφερε τεράστια βοήθεια στο παιχνίδι.
Ποια είναι η γνώμη σου για την τωρινή κατάσταση στο χώρο του ποδοσφαίρου;
Από όσα διαβάζω στις εφημερίδες ή βλέπω στην τηλεόραση έχω να σου πω ότι ακόμη κι αν υπήρχε μία μικρή πιθανότητα να παρακολουθήσω ζωντανά ένα ματς ή να ασχοληθώ πιο ενεργά, κι αυτή εξέλειψε.
Θα επιθυμούσες να αγωνίζεσαι και σήμερα;
Σίγουρα, αφού το ποδόσφαιρο και ειδικά το Αιγάλεω με έκανε αυτό που είμαι. Κάποιοι βέβαια δεν αναγνώρισαν την προσφορά μου, αλλά εγώ ναι, θα ήθελα να παίζω σήμερα.
Τελειώνοντας, τι θα ήθελες να πεις στον φίλαθλο κόσμο του «Σίτι»;
Ότι τους ευχαριστώ για την υποστήριξη και την εκτίμηση που έδειξαν στο πρόσωπό μου όλα αυτά τα χρόνια.
Η καριέρα του Δημήτρη Πηγαδίτη (στο Αιγάλεω).
Περίοδος Κατηγορία Συμμετοχές Γκολ
1973-74 Α Εθνική 13 2
1974-75 Α Εθνική 31 1
1975-76 Β Εθνική 33 4
1976-77 Β Εθνική 15 2
1977-78 Α Εθνική 17 -
1978-79 Α Εθνική 24 10
1979-80 Β Εθνική 24 5
1980-81 Β Εθνική 37 13
1981-82 Β Εθνική 31 6
1982-83 Β Εθνική 33 5
1983-84 Β Εθνική 29 3
1984-85 Α Εθνική 27 7
1985-86 Β Εθνική 5 1
1989-90 Γ Εθνική 6 -
Σύνολο 325 59
- Πηγή (Copyright): «50 Χρόνια Αιγάλεω» (Νίκος Δημ. Νικολαΐδης, 1998)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου