Όταν η Α.Ε.Κ. ταξίδεψε (2 φορές) στις Η.Π.Α.

 

Δημοσίευμα: 2 Ιουλίου 1964

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Το καλοκαίρι του 1966 η διοίκηση της Α.Ε.Κ. αποφάσισε να στείλει την ποδοσφαιρική της ομάδα σε ένα διεθνές τουρνουά στις Η.Π.Α. (USA Cup of Champions), ενώ αρχικά είχε προταθεί μετάβαση στην Αυστραλία.  Καθώς είχε τερματίσει τρίτη στο πρωτάθλημα της Α’  Εθνικής  και είχε αναδειχθεί άτυπη Κυπελλούχος (ο Τελικός του 1966 με αντίπαλο τον Ολυμπιακό δενέγινε ποτέ) η «Ένωση» αναζητούσε εμπειρίες ενόψει της επικείμενης συμμετοχής της στο ΚύπελλοΚυπελλούχων Ευρώπης. 

Δεξίωση στο Σικάγο (εφ. Έθνος, φύλλο 27-7-1964)

Δύο φορές σε 2 χρόνια! 

Αυτή βέβαια ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε 2 μόλις χρόνια που οι «κιτρινόμαυροι» θα έπαιζαν μπροστά στους Έλληνες ομογενείς. Τον Ιούλιο του 1964 είχαν πάρει μέρος σε μια 5εθνή διοργάνωση στη Νέα Υόρκη (με αντιπάλους την Πολωνική Ζαγκλιέμπε, την Αυστριακή Σβέχατ, τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου και την Γκιμαράες από την Πορτογαλία) αποκομίζοντας μόλις 1 βαθμό. Η ‘Ενωση το καλοκαίρι του 1964 είχε προσλάβει προπονητή το Μίρκο Κοκότοβιτς  (βοηθός του ήταν ο Τζανετής) σε μία προσπάθεια να «κοντράρει» τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό που είχε πάρει αήττητος τον τίτλο. Ωστόσο, το εγχείρημα των Η.Π.Α. θα αποδειχθεί φιάσκο, με παίκτες και παράγοντες να επιστρέφουν στο τέλος του μήνα έχοντας τις χειρότερες των εντυπώσεων, όσον αφορά στις διαιτησίες. Μάλιστα, ενώ είχαν προγραμματίσουν να συνεχίσουν με φιλικά παιχνίδια στην Ελβετία, η εκεί μετάβασή τους ακυρώθηκε.

Δημ. 17 Αυγούστου 1966

Μία νέα πρόκληση

Αυτή τη φορά, ωστόσο, θα είχαν την ευκαιρία να σταθούν απέναντι σε τρία πραγματικά ποδοσφαιρικά μεγαθήρια της εποχής, τη Βραζιλιάνικη Σάντος του «μάγου» Πελέ , τη Μπενφίκα (ουσιαστικά ήταν η Εθνική Πορτογαλίας) με ηγέτη τον «πάνθηρα» Εουσέμπιο και την Ιταλική Μίλαν (των Τσέζαρε Μαλντίνι, Τζιάνι Ριβέρα, Αμαρίλντο, Νέβιο Σκάλα, Σνέλινγκερ , Τραπατόνι κ.α.) Το ελληνικό συγκρότημα, με (βασικό προπονητή πλέον) τον Τρύφωνα Τζανετή , αναχώρησε από το Αεροδρόμιο του Ελληνικού στις 17 Αυγούστου του 1966 με προορισμό τη Νέα Υόρκη (και πάλι) όπου στο περίφημο Στάδιο «Ντάουνινγκ» της νήσου Ράνταλ, θα δίνονταν οι αγώνες του τουρνουά. Στο πρώτο παιχνίδι, που έγινε τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδος) της 22ας Αυγούστου, η Σάντος συνέτριψε τη Μπενφίκα με σκορ 4-0 (!) μπροστά σε περισσότερους από 25.000 θεατές. 

Η Ελληνική σημαία κυματίζει στο Στάδιο (22-8-1964)

Ίσοι προς ίσους απέναντι στους «μάγους»

Την Πέμπτη 25 Αυγούστου ήρθε η σειρά των Ελλήνων ποδοσφαιριστών να αντιμετωπίσουν τους Βραζιλιάνους άσσους. Με διαιτητή τον Αμερικανό Ντ’ Αλβίς, η Α.Ε.Κ., θορυβημένη από το πάθημα των Πορτογάλων, έκανε ότι μπορούσε καλύτερο για να αποφύγει το διασυρμό και τα κατάφερε. Την... παράσταση (όπως λέμε) έκλεψαν δύο ποδοσφαιριστές, ο Μίμης Παπαϊωάννου και ο 21χρονος τότε τερματοφύλακας, Θόδωρος Μανιατέας. 

Ο νεαρός, γνωρίζοντας ότι πολύ δύσκολα θα έβρισκε θέση βασικού κάτω από τα γκολπόστ (δεδομένης της παρουσίας, τότε, του Στέλιου Σεραφείδη  και του ΒαγγέληΠετράκη) έδωσε τον καλύτερο εαυτό του και μάλιστα αναδείχθηκε κορυφαίος «κήπερ» της διοργάνωσης, κερδίζοντας και το σχετικό έπαθλο! Επιπλέον, η Σάντος κινήθηκε για την απόκτησή του, προσφέροντας, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Είχε λυγίσει μόνο μία φορά, στο 30 λεπτό, όταν νικήθηκε από σουτ του Αντόνιο Ντίαζ («Τονίνιο»), μετά από συνδυασμό με τον Πελέ. 

Στις κερκίδες του Σταδίου είχαν βρεθεί και πάλι περί τους 25.000 φιλάθλους, με τους («διψασμένους» για ποδοσφαιρικό θέαμα) Έλληνες να αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία (15.000)

Άθλος και με τους «Αετούς της Λισαβόνας»

Πεισματωμένοι να ανακτήσουν το χαμένο τους γόητρο, οι παίκτες της Μπενφίκα ξεκίνησαν εντυπωσιακά, προηγούμενοι στο σκορ με 2-0. Ωστόσο ο αείμνηστος «βλάχος» τους άφησε στα... κρύα του λουτρού, ισοφαρίζοντας σε 2-2, με δύο φοβερές κεφαλιές! Για άγνωστο λόγο, η Μίλαν δεν πήρε μέρος στο τουρνουά (είχε προγραμματισθεί να παίξει με την Α.Ε.Κ. στο Μόντρεαλ του Καναδά) και την αντικατέστησε μία («Μικτή») ομάδα της Νέας Υόρκης, που την αποτελούσαν κυρίως  Έλληνες («Γκρικ-Αμέρικαν») αλλά  και... Γερμανοί. Έτσι, η ΑΕΚ μάλλον δε δυσκολεύτηκε στο τρίτο της ματς, επικρατώντας με 6-0. Στις 6 Σεπτεμβρίου η αποστολή επέστρεψε στην Ελλάδα, γνωρίζοντας την αποθέωση από χιλιάδες φιλάθλους για τις εμφανίσεις της.

Δημ. 7-9-1966