ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: Χρόνια πολλά, Ντράγκαν!

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Μία από τις ιδιαίτερα γνώριμες φιγούρες στους Έλληνες φιλάθλους είναι αυτή του παλαίμαχου τερματοφύλακα Ντράγκαν Σιμεούνοβιτς. Ο βετεράνος γκολκίπερ έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του (και) στην Ελληνική Α’ Εθνική Κατηγορία τη δεκαετία του ’80, αγωνιζόμενος κυρίως με τα χρώματα του ιστορικού Απόλλωνα Καλαμαριάς (σήμερα η ομάδα ονομάζεται Απόλλων Πόντου). Ένας από τους πολλούς εκπροσώπους της λεγόμενης «μεγάλης των Πλάβι Σχολής» που πήραν μέρος, κατά καιρούς, στο Επαγγελματικό μας Πρωτάθλημα, διακρινόταν για τα εξαιρετικά του αντανακλαστικά, τις εξόδους και την ευλυγισία του. Γεννήθηκε σαν χθες, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1954 και είναι πλέον, 69 ετών.

Το ξεκίνημά του

Ο Ντράγκαν ήρθε στον κόσμο στο Κράλιεβο της (τότε ενιαίας) Γιουγκοσλαβίας, που σήμερα ανήκει στη Σερβική επικράτεια. Η γενέτειρά του (χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ιμπάρ) είναι το διοικητικό κέντρο της Επαρχίας Ράσκα και αριθμεί περίπου 70.000 κατοίκους. Από μικρός είχε έφεση στον αθλητισμό, οπότε λόγω του ύψους του (1,82 μ.) αλλά κυρίως της αλτικότητάς του, στράφηκε στο ποδόσφαιρο. Πρώτος σύλλογος που έπαιξε ήταν ο τοπικός OFK Trgovacki (1973-74) για να ακολουθήσει ο FK Sloga της Β’ Κατηγορίας του Γιουγκοσλαβικού Πρωταθλήματος (1974-76). Σύντομα τον εντόπισαν οι κυνηγοί ταλέντων του μεγάλου Ερυθρού Αστέρα και το καλοκαίρι του 1976 υπέγραψε επαγγελματικό δελτίο στην ομάδα του Βελιγραδίου. Παράλληλα κλήθηκε στην Εθνική Νέων ενώ ήταν στέλεχος και της Εθνικής Ερασιτεχνών.

Στον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου
συμπαίκτης των Στογιάνοβιτς, Σέστις κ.α.

Η τρίτη επιλογή...

Ο Σιμεούνοβιτς προπονήθηκε σκληρά για να κερδίσει τη θέση του βασικού πορτιέρο, όμως η παρουσία των έμπειρων Živan Ljukovčan και Αλεξάνταρ Στογιάνοβιτς (επίσης με αξιόλογη καριέρα, αργότερα, στην Ελλάδα) αποτελούσε τροχοπέδη. Κρίθηκε, λοιπόν, μετά από δύο χρονιές (ήταν και στρατευμένος) σκόπιμο να δοθεί δανεικός σε άλλες ομάδες. Έπαιξε πρώτα στην Trepca Mitrovice (Κόσσοβο) και αμέσως μετά στη Βαρντάρ Σκοπίων.

Γκολκίπερ της Βαρντάρ (1979-80)

Το 1980 και για μία τριετία επέστρεψε στον Αστέρα, χωρίς ωστόσο και πάλι να καταφέρει να καθιερωθεί. Στα μισά της τρίτης σεζόν αγωνίσθηκε με τη φανέλα της OFK Beograd –και πάλι ως δανεικός- και τότε -αφού στις 30 Μαρτίου χρίσθηκε διεθνής με την Εθνική Ανδρών- αποφάσισε πως είχε έρθει η στιγμή να αναζητήσει την τύχη του στο εξωτερικό.

Απόλλων Θεσσαλονίκης (1988): Άνω οι Δημήτρης Τομπουλίδης, Ντράγκαν Σιμεούνοβιτς, Ράντε Πάπριτσα, Κώστας Κωνσταντινίδης, Βασίλης Τραϊανόπουλος, Γιώργος Βαζάκας και κάτω οι Πασχάλης Σερέτης, Ζήσης Τσέκος ,Οδυσσέας Μπακίτας, Βαγγέλης Κουσουλάκης, Θόδωρος Τσολερίδης.

Στους «Πόντιους» της Θεσσαλονίκης.

Το καλοκαίρι του 1983 υπέγραψε στον Απόλλωνα Θεσσαλονίκης, την ομάδα του Χάρρυ Κλυνν, που μόλις είχε ανεβεί στο Επαγγελματικό μας Πρωτάθλημα, με μεγάλες φιλοδοξίες. Για δύο χρόνια ήταν βασικός και αναντικατάστατος, ειδικά την πρώτη σεζόν, όταν η Καλαμαριά πέτυχε να κρατηθεί στην κατηγορία, κάτι που στην αρχή έδειχνε αδύνατο! Με μία διακοπή τη σεζόν 1985-86, όταν ήταν παίκτης της Trepca, συνέχισε στην Καλαμαριά, όπου έμεινε ακόμη 2 χρόνια και το 1988 μεταπήδησε στον Ολυμπιακό Βόλου, που μόλις είχε ανέβει στη μεγάλη κατηγορία. Ύστερα από 2 χρονιές στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας και ενώ πια ήταν 36 ετών, γύρισε στη χώρα του, κλείνοντας τη σταδιοδρομία του με τη Ραντνίσκι του Νις.